Tragiczna śmierć 15-latka. Rodzina mówi o nękaniu przez uczniów szkoły

Tak działa każda grupa. W przedszkolu, szkole, pracy - zawsze znajdzie się kozioł ofiarny na którym cała reszta będzie się wyzywać. Różnica polega na tym że kiedyś się o tym nie mówiło głośno a dziś mówi. Zawsze jest jeden główny prowodyr ze swoją świtą i ofiara. A cała reszta się temu przygląda i cieszy że to nie na nad nią się znęcają. Nauczyciele zawsze temu zaprzeczą. Nawet na uczelni jest zawsze ktoś taki wybierany w każdym roczniku. Z mojego rocznika jedna dziewczyna się powiesiła w sierpniu bo nie chciała wracać do szkoły we wrześniu. W Bełchatowie w 2022 roku zabiła się prześladowana 13-latka. Inna dziewczyna z mojego rocznika leczy się do dziś. Ja sama wyprowadziłam się dwa razy z dwóch miast bo się nade mną znęcano. Raz nawet „kolega” z uczelni wypluł przede mna kaszankę i powiedział żebym zbierała z ziemi (na planie zdjęciowym, jak opiekun wyszedł do toalety), bo mam żydowskie nazwisko. Inny „wykładowca” obrażał mnie i kolegę - mnie bo zydowka i kolegę bo gej. Kazał nam siadać osobno z dała od grupy i odwracał się do nas plecami i mówił tylko do tamtych osób. Ale woleliśmy tak niż jak odwracał się nagle przodem i pod pozorem dyskusji obrażał. A uczelnia „z tradycjami” i państwowa i „nobilitująca”. Na drugiej uczelni gdy się przeniosłam nie było lepiej. „Wykładowca - fotograf” znany w swoim okręgu wyśmiewał mnie z powodu choroby i robił to tak żebym dostała na zajęciach ataku epilepsji. I nawiązywał do mojej zmiany „zamieszkania” i rozpoczęcia kolejnych studiów aby zapomnieć. A na sam koniec próbował mnie na dziedzińcu obłapywać ale się wyrwałam. Teraz od tego odpoczywam. Po serii ataków gromadnych zaczęłam mieć problemy z pamięcią, poruszaniem się, kilkanaście razy byłam w szpitalu. Leczę się neurologicznie do dziś i radość sprawia mi ze nie muszę się z nikim spotykać. Skasowałam Facebook i jedyni osobami w moim życiu jest moja rodzina i sąsiedzi którzy są moją dalszą rodziną. Teraz dochodzę do siebie i jak pomyślę że miałabym wrócić do pracy to robi mi się słabo. Tylko praca na rzecz utrzymania w porządku domu mnie cieszy.