LIST: „Mój szef nie rozumie, że czasami muszę się zwolnić albo przyjść później. Jestem mamą”

Doskonale pamiętam moją rozmowę kwalifikacyjną. Byłam wręcz oczarowana szefem, który wydawał się bardzo ludzki. Od razu podjął decyzję, że zaoferuje mi etat, a chwilę później przedstawił całemu zespołowi. Zostałam bardzo miło przyjęta.

Zobacz również: LIST: „Przez męża muszę pójść do pracy. Już nie potrafi mnie utrzymać”

Kiedy rok później powiedziałam mu, że jestem w ciąży - przyjął to z uśmiechem i zaoferował pomoc, jeśli tylko czegoś będę potrzebowała. Niby tak to powinno wyglądać, ale wszyscy wiemy, że różnie z tym bywa. I wiecie co? Aż chciało się wstawać rano, a nawet trochę skrócić urlop wychowawczy.

Później sporo się zmieniło i niestety wcale nie na lepsze. Nagle okazało się, że moje macierzyństwo postrzegane jest jako problem.

Nadal daję z siebie absolutnie wszystko, jestem lubiana w firmie i można na mnie polegać, ale oczywiście w życiu młodej mamy różnie bywa. Czasami dziecko się rozchoruje, nie ma kto z nim zostać albo trzeba je wcześniej odebrać ze żłobka. Uważam, że umiem to wszystko ze sobą pogodzić.

Szef niestety coraz częściej kręci nosem. Ostatnio nawet stwierdził, że musi być fair w stosunku do całego zespołu i nie może traktować mnie w specjalny sposób. A jak to się objawia? Czasami dzwonię rano, że dotrę trochę później albo zwalniam się chwilę wcześniej.

Nigdy nie zostawiam rozgrzebanej roboty i zawsze to wszystko odrabiam. Czas pracy się zgadza, podobnie efekty, więc w czym problem?

Zobacz również: LIST: „Jestem samotną mamą. Nie pracuję, bo mi się to zwyczajnie nie opłaca”

Tak, wiem że powinnam siedzieć w biurze dokładnie od 9 do 17, tak jak większość pracowników. Ale w naszej branży to tak naprawdę niewiele zmienia. Liczy się skutek, a nie meldowanie się co do minuty. Najlepiej widać to po innych pracownikach, którzy są strasznie punktualni, ale niewiele z tego wynika.

Czy stanie się coś wielkiego, jeśli przesunę sobie godziny z 10 do 18? Albo wyjdę do domu o 15, a kolejnego dnia przyjdę 2 godziny wcześniej? Nawet szef mówi, że nie, ale zrobił się bardzo zasadniczy. Z jego wyrozumiałości niewiele zostało i chociaż uwielbiam to, co robię - coraz częściej zastanawiam się nad zmianą.

Pytanie tylko, czy gdzie indziej znajdę bardziej ludzkich przełożonych…

Nie wydaje mi się i to mnie najbardziej wkurza. Z jednej strony wszyscy mówią, że matki są świetnymi pracownikami, bo im zależy i sumiennie wykonują obowiązki. Z drugiej - mało kto rozumie naszą specyficzną sytuację. Czasami po prostu nie ma wyjścia i trzeba odebrać chore dziecko ze żłobka albo pójść z nim rano do lekarza. Opiekunka czy babcia mogą nie być pod ręką.

Jestem samotną mamą, więc tym bardziej oczekiwałabym chociaż odrobiny wyrozumiałości. Nie mam faceta, który mógłby mnie w tym wszystkim wyręczyć. A i tak radzę sobie świetnie. Szkoda tylko, że w oczach niektórych jestem tą roszczeniową babką, która śpi do 10 i jeszcze zrywa się wcześniej do domu, bo taką mam zachciankę.

Tak to wygląda z zewnątrz. Chyba, że ktoś sam ma dziecko, to wtedy mnie rozumie. Szef i wielu współpracowników zna ten temat niestety tylko z teorii i chyba stąd te nieporozumienia.

Beata

Zobacz również: LIST: „Partner nie pomaga mi finansowo przy wychowaniu dziecka z poprzedniego związku”