„Moja przyjaciółka spotyka się z gejem”

Żyjemy w czasach, kiedy podział na płeć męską i żeńską staje się coraz bardziej płynny. Mężczyźni chodzą do kosmetyczek, robią sobie manicure, używają podkładu i korektorów, noszą różowe ubrania. To wszystko sprawia, że wiele kobiet ma problem z określeniem męskiej orientacji i zastanawia się, czy mogą zacząć flirt, czy raczej obiekt ich westchnień woli facetów.

Klaudia ma ostatnio podobny dylemat, choć sprawa nie dotyczy bezpośrednio jej, a przyjaciółki.

Polecamy także: „Mój szef jest dla mnie po prostu miły czy to już molestowanie?”

„Znamy się z Aśką od dziecka. Mieszkamy na tym samym osiedlu, więc to taka moja podwórkowa przyjaciółka. Nie chodziłyśmy co prawda do tej samej klasy, bo ona jest dwa lata młodsza ode mnie, ale poza szkołą trzymałyśmy się zawsze blisko. Ostatnio poróżniła nas jednak strasznie głupia sprawa. Chodzi o jej nowego chłopaka, który moim zdaniem na sto procent jest gejem.

Poznałam go niedawno i jak tylko się przedstawił, od razu wiedziałam, że jest homoseksualny. Absolutnie nie chcę go obrażać. Mam wśród moich przyjaciół dwóch gejów, których bardzo lubię i szanuję. Po prostu oni mają taki specyficzny sposób bycia, mówienia i gestykulacji. Dlatego właśnie tak bardzo zdziwiło mnie, że Aśka postanowiła związać się z takim facetem. Nie wiem, czy jest zaślepiona uczuciami do niego, czy wierzy w to, że on zmieni dla niej preferencje.

Po spotkaniu z jej partnerem od razu jej powiedziałam, że moim zdaniem on woli facetów. Strasznie się o to oburzyła, stwierdziła, że jestem zazdrosna, bo nikogo nie mam i w ten sposób chcę zniszczyć jej związek. Zrobiło mi się strasznie przykro. Przyjaźnimy się od tylu lat i nigdy nie miałyśmy żadnej poważnej kłótni. Nie rozumiem, jak mogła oskarżyć mnie o coś takiego.

Zresztą tego jej faceta też nie rozumiem. Trzyma ją za rękę, dają sobie buziaki, przytulają się, a z jego strony to jest zwykłe udawanie. Wyjścia są dwa. Albo sam nie umie pogodzić się ze swoją orientacją, albo ma surowych rodziców i to głównie ze względu na nich odstawia taką szopkę.

Nie wiem, jak mam się zachować. Aśka przestała się do mnie odzywać i tylko przez okno czasem widzę, że dalej spotyka się z tym chłopakiem. Ona jest bardzo ładną, mądrą dziewczyną, naprawdę mogłaby sobie znaleźć kogoś, kto nie będzie przed nią udawał innej orientacji. Całkowicie jej odbiło na jego punkcie. Boję się, że wkrótce będzie przez niego cierpieć. Mam stać i patrzeć, jak angażuje się w związek bez przyszłości? Czy spróbować raz jeszcze przemówić jej do rozsądku?

Klaudia”

Zobacz także: LIST: „Chcę, żeby syn miał na imię George, a nie Jurek. Urzędnicy mnożą problemy”