Mój chłopak jest psychopatą

Fot. pexels.com

137

historie czytelniczek

LIST: „Nigdy nie chodzę z moim partnerem do kina i restauracji. Szkoda mu na to pieniędzy…”

Ania, 25 lat

- Kiedy skończyłam studia, udało mi się dostać na staż do pewnej znanej firmy (nie podam jednak jej nazwy). Rozstałam się wtedy z moim wieloletnim chłopakiem, ponieważ przypadkiem dowiedziałam się o tym, że nie był mi wierny. Z perspektywy czasu myślę sobie, że to właśnie przez to zerwanie wpakowałam się w toksyczny związek z kolegą z firmy, Mariuszem.

Już pierwszego dnia mojego stażu zaczął mnie podrywać. Pochlebiało mi to, nie powiem, że nie. Mój eks przecież mnie zdradzał, więc czułam się nieatrakcyjna i bezwartościowa. A tu raptem pojawił się Mariusz, który wcale nie ukrywał tego, jak bardzo mu się podobam.

Na kawę umówiliśmy się już pierwszego dnia. Zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie, naprawdę. Był szarmancki, czarujący, mówił dokładnie to, co chciałam usłyszeć.

Dodatkowo imponowało mi, że jest taki zdolny. Opowiadał, że zaczynał w tej firmie od najniższego stanowiska, ale jego pomysły były tak kreatywne i tak dobre, że w ciągu pół roku awansował niemal na najwyższy szczebel. „Zdolny facet” – myślałam sobie. I cieszyłam się, że zainteresował się właśnie mną.

Następnego dnia przyszłam do pracy i zdziwiło mnie, że Mariusz przywitał mnie od razu pocałunkiem w usta. Przy wszystkich. Byłam tak zszokowana, że dopiero po południu zapytałam go, czemu to zrobił. „Chcę, żeby wszyscy faceci w firmie trzymali się od ciebie z daleka. Po co mają cię podrywać, skoro ja byłem pierwszy?” – powiedział. Trochę mnie zdziwiła ta jego zaborczość, ale założyłam na nos różowe okulary i postanowiłam, że zobaczę, co się wykluje z tej znajomości. Facet najwidoczniej był konkretny i, kto wie, może zakochał się we mnie od pierwszego wejrzenia?

Po trzech tygodniach od naszego spotkania już niemal u niego mieszkałam. Po pracy jechaliśmy do jego domu i zostawałam tam na noc. Najpierw na dwie, trzy noce w tygodniu. Potem już codziennie. Coś z tyłu głowy podpowiadało mi, że wszystko dzieje się za szybko, ale zagłuszałam głos rozsądku. Uznałam, że skoro los postawił na mojej drodze Mariusza, to może chce wynagrodzić mi zdrady poprzedniego faceta?

Czas jednak szybko zweryfikował moje złudzenia. Po kilku tygodniach sielanki zaczął się prawdziwy horror.

Fot. pexels.com

Kiedy kelner podał nam przystawki, Mariusz zapytał go ironicznie, czy tamten jest ślepy, bo sztućce są brudne. Zażądał natychmiastowej rozmowy z szefem knajpy. Patrzyłam na Mariusza oniemiała i nie wierzyłam własnym oczom, a potem uszom. Kłamał właścicielowi w twarz, że ten zatrudnia niekulturalnych ludzi. Mówił, że kelner był dla nas nieuprzejmy, że celowo podał nam brudne sztućce, że odzywał się do nas niemiło. Nic takiego nie miało miejsca, ale nie miałam odwagi powiedzieć prawdy. Siedziałam czerwona ze wstydu przy stoliku i marzyłam o tym, żebyśmy już stamtąd wyszli.

Efekt rozmowy z właścicielem był taki, że trzydaniowy posiłek zjedliśmy za darmo. Mariusz był z siebie dumny, że upokorzył kelnera, a przy okazji zapewnił nam jedzenie bez płacenia rachunku. Ja byłam zażenowana i przestraszona.

Zobacz również: Chciała, żeby zapłacił za nią rachunek na randce. Odpowiedź chłopaka zwaliła ją z nóg

Mariusz wyczuł, że przegiął, więc przez kolejne dni starał się mnie udobruchać. Znowu był czarujący, miły i ciepły. Zachowywał się jak książę z bajki, a ja ponownie dałam się nabrać, że jego zachowanie w restauracji było podyktowane miłością i zazdrością.

Kolejny szok przeżyłam dwa tygodnie później, kiedy Mariusz niespodziewanie poprosił mnie o rękę. Stwierdził, że nie powinniśmy dłużej zwlekać ze ślubem, bo idealnie do siebie pasujemy. Dodał, że jestem kobietą jego życia. Klęczał przede mną i nawet nie czekał na moją odpowiedź. Od razu chciał mi wsunąć pierścionek na palec. Wtedy coś we mnie pękło.

Wyrwałam mu dłoń i powiedziałam, że dla mnie to stanowczo za wcześnie. Znamy się od niedawna i nie zamierzam pochopnie podejmować decyzji, które mogą zaważyć na całym moim życiu.

Mariusz był wściekły. Miotał się po mieszkaniu, rzucał wszystkim, co miał pod ręką, wydzierał się na mnie i pytał, z kim go zdradzam. Byłam przerażona. Bałam się, że za chwilę coś mi zrobi.

W pewnym momencie zabrał mój telefon, zgarnął klucze od domu, wyszedł i zamknął mnie w środku na zamek, którego nie byłam w stanie otworzyć od wewnątrz. Uwięził mnie w swoim mieszkaniu, a ja nie miałam pojęcia, co zrobi, kiedy wróci. I czy w ogóle wróci.

Zanosiłam się od płaczu. Umierałam ze strachu, bo nie wiedziałam, co mnie czeka.

Wrócił po pięciu godzinach. W oczach miał ten sam obłęd, co wcześniej. Zapytał ze stoickim spokojem, czy wszystko sobie przemyślałam i czy teraz jestem gotowa powiedzieć „tak” na jego oświadczyny. Nie mogłam uwierzyć w to, co słyszę. Zrozumiałam jednak, że jest nieobliczalny, a moją jedyną szansą, żeby się wydostać z jego mieszkania, było wcielenie się w rolę zakochanej narzeczonej. Włożyłam więc na palec pierścionek i udawałam, jak bardzo cieszę się na nasz ślub. Uwierzył.

Wtedy tylko utwierdziłam się w przekonaniu, że mam do czynienia z psychopatą. Postanowiłam się ratować. Z dnia na dzień odeszłam z firmy, nie mówiąc nic Mariuszowi. Staż mogłam przecież przerwać w każdej chwili.

Spisałam kilka najważniejszych numerów telefonów, a komórki się pozbyłam. Bałam się, że ten wariat będzie próbował mnie namierzyć. Zatrzymałam się u koleżanki, o której nigdy Mariuszowi nie mówiłam. Ona pomogła mi znaleźć pracę i mieszkanie w innym mieście. Pożyczyła mi też pieniądze na kilka drobiazgów, bo przecież niemal cała moja garderoba i kosmetyki zostały u Mariusza w mieszkaniu. Gdyby nie jej pomoc, byłoby mi dużo trudniej zniknąć bez śladu.

Mam nadzieję, że Mariusz przestał mnie już szukać i że o mnie zapomniał. Czasem jednak zastanawiam się, czy nie złapał w swoje sidła kolejnej naiwnej dziewczyny. Może spotyka się już ze swoją kolejną ofiarą.

Imię i wiek bohaterki zostały zmienione.

Zobacz również:Zodiakalne duety, które kompetnie do siebie NIE PASUJĄ