LIST: „Drażnią cię sąsiedzi palący na balkonie? To twój, a nie ich problem”

Mieszkam w dużym bloku na jednym z wyższych pięter. Pode mną przynajmniej kilku palaczy, którzy oddają się swojemu nałogowi na balkonach. Od czasu do czasu widzę za oknem dym. Częściej czuję smród palonego tytoniu. Czy jestem tym zachwycona? Jako osoba niepaląca wolałabym wdychać świeże powietrze.

Zobacz również: Za co sąsiedzi Cię znienawidzą? Mieszkając w bloku NIGDY tego nie rób!

Ale czy mam do nich pretensje i robię coś, by im to uniemożliwić? Też nie! Jestem wrogiem szkodliwych substancji, ale też wyrozumiałym człowiekiem. Rozumiem ludzkie słabości. Moje gadanie na pewno nie sprawi, że ktoś nagle to rzuci. Nie ma się co oszukiwać - może jedynie popsuć sąsiedzkie relacje.

Była u nas kiedyś taka lokatorka, która trzaskała oknami i wrzeszczała. Palacze zostali, a ona wreszcie się wyprowadziła.

Zupełnie nie rozumiem histerii na tym punkcie. Wdzierający się do mieszkania dym, okopcone pranie i brak możliwości wietrzenia to realne problemy. Jednak trzeba się do nich przyzwyczaić. Blokowisko to nie malownicza wioska, w której każdy ma swój domek. Musimy jakoś współżyć. Bez wyrozumiałości i cierpliwości to się nie uda.

Wystarczy wczuć się w to, co może sobie myśleć osoba uzależniona. Ktoś taki musi zapalić i zrobi to bez względu na okoliczności. Zazwyczaj kilkanaście razy dziennie. Nie mogę oczekiwać, że ktoś np. z siódmego piętra będzie za każdym razem zjeżdżał windą, by zapalić przed budynkiem.

Ktoś powie, że on też powinien wczuć się, ale w osobę niepalącą. Niby tak, ale nałóg czasami odbiera rozum.

Zobacz również: Sąsiadka z góry się na mnie uwzięła. Przeszkadza jej, że palę na balkonie

Obserwuję palących sąsiadów i wiem, że jest im wstyd. Nie chcą robić nikomu problemów, ale też nie potrafią rozstać się z fajkami. Przyjęłam do wiadomości, że taki urok mieszkania w bloku i nic z tym nie zrobię. Jestem wręcz przeciwna odgórnym zakazom ze strony spółdzielni czy wspólnoty.

To niewiele da, a sprawi, że zaczniemy na siebie nawzajem donosić. Ja na palacza, a palaczowi nie spodoba się np. kiedy przeleję kwiatki w doniczkach i coś mu zacznie kapać na głowę. Już wolę czuć ten smrodek, niż żyć w takiej nieufności.

W bloku mieszkają wolni ludzie, którzy mogą podejmować własne decyzje. Zwłaszcza, kiedy robią to na swoim terenie, a balkon jest ich własnością.

Do głowy mi nie przyszło, żeby na kimś się mścić z tego powodu albo urządzać awantury. Sąsiad dalej będzie puszczał dymka, bo ma do tego prawo, a mnie znienawidzi. Szkoda czasu, energii, nerwów i dobrego samopoczucia. Wolę mieć wokół siebie przyjaznych ludzi, którzy mówią mi „dzień dobry” na klatce, a czasami oferują pomoc.

Jeśli ktoś żąda bezwzględnego spokoju, ciszy, świeżego powietrza i prywatności, to naprawdę nie polecam życia na blokowisku.

Szanujmy się! Palaczy też, bo wbrew opiniom niektórych, to wciąż tacy sami ludzie jak my.

Magda

Zobacz również: LIST: „Sąsiedzi zostawili mi na wycieraczce list z obelgami. Przeczytajcie”