LIST: „Moja siostra poroniła. To kara za grzechy. Zamieszkała z chłopakiem i zaszła w ciążę PRZED ŚLUBEM!”

Dla mnie wiara to nie jest zabawa. Traktuję ją poważnie zawsze, nawet jak nie do końca mi pasuje. To nie tak, że biorę sobie z niej przyjemne rzeczy, a ograniczenia odrzucam. To by było bez sensu. A tak postępowała zawsze moja siostra, która niby stała w pierwszym rzędzie w kościele, ale potem robiła wszystko po swojemu. Tak było między innymi, kiedy zamieszkała ze swoim chłopakiem, a potem zaszła z nim w ciążę. Nie wiem, gdzie im się tak spieszyło i dlaczego nie mogli zaczekać.

Rodzice stwierdzili, że jest dorosła i niczego nie można jej kazać. Mam o to do nich trochę żalu, bo mogli interweniować. Zamiast tego siedzieli z założonymi rękami i patrzyli, jak najmłodsza córka marnuje sobie życie. Ciekawe, czy teraz, kiedy stracili wnuka, nadal są tak wyrozumiali… Moim zdaniem to dziecko mogło urodzić się zdrowe i żyć. Wystarczyło odwrócić kolejność - najpierw ślub, potem mieszkanie, a na końcu ciąża.

Niecałe 2 tygodnie temu doszło do poronienia, więc to bardzo świeża sprawa. Strasznie im współczuję i sama nie mogę powstrzymać płaczu, jak o tym myślę. Uważam jednak, że przyłożyli do tego rękę.

Zobacz również: Usunęła ciążę i zdradza, co czuła przed i po aborcji. Żałuje?

Nie twierdzę, że Bóg się zemścił i po prostu zabił im dziecko. Ale okoliczności były takie, a nie inne i wszystko ma jakiś wpływ. Wystarczy porównać to, co spotkało moje dwie siostry - starszą i młodszą. Pierwsza zaręczyła się po 3-4 latach znajomości i zamieszkała z mężem dopiero po ślubie. Potem zaszła w ciążę i ma już dwoje dzieci. Druga zaczęła od wprowadzenia się do chłopaka, żeby się „dotrzeć”. Tak się docierali, że o weselu nie było nawet mowy. Zaszła w nieplanowaną ciążę i właśnie poroniła.

Powiecie, że to kwestia przypadku. Tragedie zdarzają się w małżeństwach i poza nimi, a styl życia i wartości nie mają tu żadnego znaczenia. Pozwólcie, że się z tym nie zgodzę. Nie wierzę w zbiegi okoliczności. Mówiło jej się - powoli, róbcie to wszystko z głową i szanując tradycję. A ona nie słuchała i teraz ma za swoje. Naprawdę wierzę w to, że gdyby spodziewała się dziecka w małżeństwie, to nie doszłoby do takiej tragedii.

Grzechów zebrało się po prostu za dużo i zło eksplodowało. Seks poza małżeństwem, mieszkanie ze sobą przed ślubem, pewnie antykoncepcja i mogę tak długo wyliczać. Nadal mówcie, że to tylko dzieło przypadku…

Zobacz również: 5 rzeczy, które powinnaś zrobić przed ślubem!

Chciałabym ją jakoś pocieszyć. Powiedzieć, że będzie dobrze i to nie jest jej wina. Tylko, że sama w to nie wierzę. Może odkupiła już swoje winy, ale powinna też zdawać sobie sprawę, co narobiła. Nie wiem, czy w ogóle powinna być dalej z tym facetem. Chyba lepiej byłoby zacząć wszystko od nowa. Ale nawet jej tego nie mówię, bo ona zawsze wszystko robi na odwrót. Ogólnie jestem zdania, że takie nieszczęścia i różne choroby wynikają z naszej postawy. Jak ktoś całe życie postępuje nie tak, to wreszcie się zło skumuluje.

Życzę mojej młodszej siostrze, żeby odnalazła na nowo drogę do Boga. Niech jej się szczęści w życiu. A chciałam podzielić się jej historią, bo może któraś z Was akurat stoi przed takim życiowym wyborem. Nie ma się do czego spieszyć i zmieniać kolejność. Jeśli w to nie wierzycie, to prędzej czy później pewnie się przekonacie. Nie życzę tego, ale po coś te reguły zostały wymyślone.

Ja bym z chłopakiem przed ślubem nigdy nie zamieszkała i jakoś na razie takie nieszczęścia mnie omijają. Coś w tym musi być.

Iwona