Seksoholizm to nałóg jak każdy inny. Objawia się nadmiernym zainteresowaniem erotyką, zwiększonym popędem seksualnym, a także niekontrolowaną potrzebą, która może być zaspokajana na różne sposoby. Korzystanie z płatnych usług seksualnych czy obsesyjne oglądanie pornografii to tylko niektóre z nich.
Seksoholizm prowadzi do kłopotów w utrzymaniu więzi społecznych oraz w takich sferach jak praca, nauka i zdrowie, dlatego wymaga leczenia.
Zobacz także: Po jakim czasie kobiety zaczynają odczuwać brak seksu?
Aby móc się leczyć, najpierw trzeba zdefiniować problem. Po czym poznać seksoholika? Niekoniecznie musi to być osoba, która często zmienia partnerów seksualnych. Seksoholik przede wszystkim będzie często nakierowywał temat rozmowy na seks. Taka osoba może być uzależniona nie tylko od samego seksu, co także od treści pornograficznych. Seksoholik może (ale nie musi) zdradzać i przekraczać granice w trakcie stosunku.
W 2018 roku Światowa Organizacja Zdrowia dodała seksoholizm do Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób Psychicznych. Podobnie jak w przypadku innych tego typu chorób seksoholik może znaleźć pomoc w gabinecie psychiatry i/lub psychoterapeuty.
Często podłoża tego zaburzenia należy szukać w traumatycznym dzieciństwie czy innych problemach z przeszłości. Psychoterapeuta pomoże się z nimi zmierzyć i „naprostować” myślenie. Terapia może także pomóc osobie z zaburzeniami znaleźć inny sposób radzenia sobie z trudnymi sytuacjami oraz zdrowszy schemat postępowania i budowanie relacji.
Może się także okazać, że w przypadku seksoholizmu przydatna okaże się farmakoterapia. Warto pamiętać, że każdy przypadek jest inny i to specjalista dobiera najlepszą formę leczenia.
Niestety, seksoholizm jak każde inne uzależnienie może mieć swój nawrót. Właśnie dlatego należy unikać toksycznego środowiska i nie rezygnować za szybko z psychoterapii. To psychoterapeuta zdecyduje, kiedy można ją zakończyć.
O tym, jak wygląda małżeństwo z seksoholikiem, przeczytasz TUTAJ.