Narcyz do szaleństwa kocha samego siebie. Jest święcie przekonany, że nikt nigdy nie dorówna jego ideałowi. W związku z tym otoczenie ma nieustannie go adorować, doceniać i... kompletnie zapomnieć wszystkich o swoich potrzebach.
Zobacz także: Wygodna złota klatka już czeka... Jak żyje się z obsesyjnie zazdrosnym partnerem?
Osobowość narcystyczna wspaniale rozkwita w związku. Teraz poza sporadycznymi dostawami komplementów od rodziny, przyjaciół, czy współpracowników nareszcie ma ich codzienną dawkę. W końcu osoba, która dzieli z nim życie, powinna być mu niezmiernie wdzięczna za to, że doczekała tak wielkiego zaszczytu. Próżny narcyz wciąż oczekuje pochwał, całkowitego oddania i składania mu hołdu. Kto zasługuje na to bardziej niż on?
Narcyz jest skoncentrowany wyłącznie na sobie. Problemy i oczekiwania innych nie interesują go w ogóle lub w naprawdę małym procencie. Nic dziwnego, że jego egoistyczne pobudki powodują wielkie niezadowolenie lub po prostu cierpienie osób, które pozostają z nim w związku. Jeśli osobowość narcystyczna napotyka pewien opór, a otoczenie zdaje się na jego dworze knuć spisek, mający go zdetronizować, zabiera się na obmyślenie strategii, jaką zgromi ten jakże nieporadny bunt.
Narcyz doskonale potrafi manipulować otoczeniem. Gdy zachodzi taka potrzeba, zamieni się w osobę pełną słodyczy. Można go wówczas posądzić nawet i o bycie szlachetnym, czy empatycznym.
Podobną słodycz przejawia na początku każdej relacji. Jest tak fantastycznym manipulatorem i aktorem, że błyskawicznie zaczyna zjednywać sobie ludzi. Zakochują się w nim, marzą aby się z nim przyjaźnić, mieć go w swojej drużynie sportowej, czy pracowniczym zespole. Niestety, kiedy już osiągnie swój cel, zaczyna zmieniać się do poznania.
Wianuszek admiratorów mile łechta jego ego. Uwielbia, gdy koncentrują się wokół niego nieszczęśliwe miłości. Cóż może poradzić, że ma w sobie aż taką magię przyciągania? Cóż może zrobić, że wszyscy się w nim durzą? Upolowane ofiary, o które wcześniej chętnie zabiegał, potem przestają w ogóle go obchodzić. Wyznacza sobie wtedy nowe cele.
Zobacz także: Syndrom Piotrusia Pana. Czy da się żyć z partnerem, który jest wiecznym dzieckiem?
Związek z narcyzem należy do grona najbardziej skomplikowanych relacji. Relacji często toksycznych, od których ciężko się uwolnić, a jakich konsekwencjami są emocjonalne zgliszcza. Narcyz sprowadza partnerkę do dwurzędnej roli jego fanki i służącej. Nie można liczyć na jego emocjonalne wsparcie. Poczucie własnej wartości partnerki narcyza spada z każdym dniem.
Czy istnieje jakakolwiek szansa, by narcyz przestał się w ten sposób zachowywać? Czy można uzdrowić tę pełną toksycznych właściwości relację?
Przede wszystkim musimy sobie odpowiedzieć na pytanie, czy nasza relacja zasługuje na walkę o nią, czy też może jest to już tylko pora, aby zawalczyć o siebie. Konsekwencje pozostawania przez długi czas w związku z osobą narcystyczną są bardzo duże. Ofiary narcyzów są święcie przekonane o tym, że są nieatrakcyjne, nieciekawe, nudne, nie dysponują za dużymi pokładami intelektu i czeka je w życiu mało dobrego.
Podstawą musi być tu najpierw uzdrowienie siebie, uwierzenie we własne siły, mądrość i piękno. Tylko w takim przypadku ratowanie związku z narcyzem ma sens. Wyznaczmy swoje granice, nie pozwólmy się stłamsić i dać sobą manipulować. Będąc słabymi, nigdy nie przeciwstawimy się narcystycznym zachowaniom.
Batalia o metamorfozę narcyza może trwać bardzo długo. Aby się zmienić, narcyz musi poczuć, że przegrał. Musi zacząć być świadomy, że jego zachowania mają konsekwencje.
Zobacz także: Jak rozpoznać faceta, z którym nigdy nie będziesz szczęśliwa?
Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie.
Więcej szczegółów w naszej