Każdy, kto choć raz był zakochany, wie, jak silne i wyjątkowe emocje temu towarzyszą. Miłość potrafi zawładnąć naszym myśleniem, zachowaniem, a nawet codziennymi decyzjami. Ale to nie wszystko – zakochanie to także prawdziwa rewolucja w mózgu.
Podczas tego intensywnego stanu uruchamia się cała lawina reakcji neurologicznych. W grę wchodzą neuroprzekaźniki, takie jak dopamina czy oksytocyna, oraz konkretne struktury mózgowe, które wspólnie tworzą swoisty „chemiczny koktajl miłości”. Choć zmiany te są niewidoczne gołym okiem, wpływają na nas głęboko. Odczuwamy je każdą komórką ciała.
Zobacz więcej:„W pojedynkę czuję się niekompletna”. O kobietach borykających się z syndromem dziewczynki z zapałkami
Za uczucie euforii, ekscytacji i motywacji do bycia z daną osobą odpowiada neuroprzekaźnik, jakim jest dopamina. Dzięki niej w mózgu aktywują się tzw. struktury układu nagrody, do których w szczególności należy jądro półleżące i brzuszne pole nakrywki.
Efektem tego jest uczucie silnego zauroczenia i fascynacji drugą osobą. Towarzyszą temu wspomniane już motylki w brzuchu, przyśpieszone bicie serca czy zaczerwienienie twarzy. Za te reakcje organizmu odpowiedzialna jest noradrenalina. To, co dzieje się natomiast w głowie zakochanej osoby, często porównywane jest do stanu upojenia narkotycznego. Dostrzec możemy u niej obsesyjne myśli o obiekcie zainteresowania.
Oksytocyna i wazopresyna
Podczas bliskości fizycznej wydziela się oksytocyna zwana hormonem miłości. U mężczyzn z kolei za przywiązanie do partnerki odpowiada wazopresyna.
Serotonina
U osób zakochanych spada także poziom serotoniny, co przypomina neurochemię zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Skutkiem tego jest idealizowanie drugiej osoby. Zmniejszona aktywność zachodzi też w korze przedczołowej, dlatego zakochane osoby często ignorują sygnały ostrzegawcze, odnośnie obiektu pożądania.
Zobacz więcej:Niezgoda była z Kammelem, ale to później odnalazła miłość. Tak zaczęła się ich historia
To właśnie tam rodzi się euforia, ekscytacja i potrzeba bliskości. Mózg zakochanej osoby działa inaczej – jakby był chwilowo „zaprogramowany” na jedną konkretną osobę. Zmienia się nasze postrzeganie rzeczywistości, priorytety i reakcje. Miłość staje się nie tylko uczuciem, ale także biologicznym doświadczeniem, które może całkowicie przejąć kontrolę nad naszym ciałem i umysłem.
