Wyznanie Karoliny: „Opowiem Wam, jak się żyje w otwartym małżeństwie”

- Od dwóch lat jestem szczęśliwą mężatką. Adama poznałam przez portal randkowy. On szukał żony, a ja męża. Na początku nie wiedziałam, że po głowie chodzi mu otwarte małżeństwo. Zdradził mi to dopiero pół roku później. Nie byłam zbulwersowana. Wysłuchałam uważnie tego, co ma do powiedzenia i... przyznałam mu rację. Sama nigdy nie wierzyłam w bajki o miłości do grobowej deski. Co prawda kilka razy zdarzyło mi się zauroczenie i byłam w związkach, ale żadnej magii nie poczułam. „Książę” po kilku miesiącach zamieniał się w zwykłego mężczyznę. Dlatego uznałam, że mój nowy priorytet to szarmancki, dobrze sytuowany mężczyzna. Nie ma sensu związywać się z ubogim facetem z miłości, która i tak zniknie w rutynie dnia codziennego. Zamiast tego lepiej postawić na relację przyjacielską opartą na podobnych przekonaniach.

Mama zawsze powtarzała mi, żebym szukała faceta „z głową”. Dopiero po kilku nieudanych relacjach wzięłam sobie tę radę do serca. Kierowałam się nią przy wyborze męża i nadal się jej trzymam. Nie żałuję.

Adam zaproponował Karolinie małżeństwo oparte na układzie. W zamian za otwartą relację zaoferował dostanie, spokojne życie.

- Nie zastanawiałam się długo. Tydzień po „oświadczynach” zadzwoniłam do niego i powiedziałam „tak”. Przedyskutowaliśmy wszystkie warunki.

Oboje funkcjonują jak normalne małżeństwo. Od klasycznych związków odbiegają wyłącznie pod jednym względem. Zarówno Adam, jak i Karolina mają prawo utrzymywać nieformalne związki. Jedynym ograniczeniem jest zachowanie dyskrecji. Karolina nie musi pracować. Adam miesięcznie przeznacza na jej zachcianki 2000 zł i sam utrzymuje dom. W razie rozwodu Karolina dostanie część majątku mężczyzny. W planach uwzględnili także posiadanie dzieci.

Nie pracuję i nie mam zamiaru podejmować żadnej pracy. Śpię, do której chcę, potem jem śniadanie i idę na spotkanie z koleżankami albo zakupy. Gdy wracam do domu, gotuję obiad, czasami trochę posprzątam i czekam na Adama. Do domu wraca o różnych porach. Jeżeli nie ma zamiaru pojawić się na noc, informuje mnie wcześniej, a ja wiem, że wtedy jest z inną kobietą. Nie przeszkadza mi to, chociaż ze sobą też sypiamy. W czasie, gdy on przebywa z kochanką, udaję się na siłownię albo relaksuję się z książką/filmem. Spędzamy też sporo czasu razem. W soboty razem jeździmy na zakupy, a poza tym przez większość wieczorów on i tak mi towarzyszy. Doskonale się rozumiemy i wychodzę z Adamem na eventy pracownicze. Jeździmy do moich rodziców oraz do jego. Na zewnątrz jesteśmy typowym małżeństwem. Za kilka miesięcy zaczynamy się starać o dziecko. Oboje chcemy mieć sporą rodzinę.

Karolina zdradza swój stosunek do skoków w bok.

- Osobiście nie mam dużych potrzeb. Wystarczy mi seks z mężem. Nie ma też we mnie pragnienia przeżycia romansu. Adam jest dla mnie czuły, rozmawiamy ze sobą i to w pełni mi wystarcza. Mam już prawie 30 lat. Przeżyłam niejedno i jestem typową realistką, więc wątpię, aby w przyszłości coś się zmieniło. Mam na myśli to, że się zakocham. Adam też nie należy do gatunku kochliwych ludzi. Zawsze powtarza, że ja zaspokajam jego potrzebę bliskości, natomiast jeżeli chodzi o seks, wiadomo.

Wymagam jedynie, aby uważnie dobierał partnerki z uwagi na ryzyko przeniesienia chorób drogą płciową. Właściwie uważam, że moje życie jest godne pozazdroszczenia. Inne kobiety denerwują się, gdy partner ogląda się za inną, żyją w ciągłym strachu i niepewności, że zostaną zdradzone, a ja jestem w pełni zrelaksowana. Mnie to nie dotyczy. Mój facet ciągle może wcielać się w rolę zdobywcy, więc jest usatysfakcjonowany. Nigdy nie widziałam go sfrustrowanego czy wściekłego.

Ja i Adam uważamy, że z życia należy czerpać pełnymi garściami. Seks trzeba odróżniać od uczucia, jeżeli już się pojawi. Nie rozumiem tych zaborczych kobiet, które tak zabiegają o swoich mężczyzn, trzymają ich na smyczy i tylko sprawdzają, czy aby ich nie zdradza. Właściwie są dla mnie godne pożałowania. Ja jestem wolna. Mogę robić, co chcę i z kim chcę. Tak samo Adam. Jesteśmy liberalni, wyzwoleni i nie obchodzi nas, że z pewnego punktu widzenia to niemoralne.

Karolina podkreśla, że są małżeństwem jak każde inne.

- Uważam, że jesteśmy lepsi niż partnerzy, którzy są wobec siebie nieszczerzy i wdają się w ukryte romanse. To czysta hipokryzja. Można mieć seks na boku i fajny, normalny związek. Po co się kryć, frustrować i spinać?

Podzielacie zdanie Karoliny?

Zobacz także: Czego NIE MÓWIĆ partnerowi? Te słowa aż proszą się o związkową katastrofę!