Nietrzymanie moczu – przyczyny i postępowanie

Tymczasem cierpi na nie wiele osób i dziś istnieją skuteczne sposoby, dzięki którym można skutecznie się leczyć i łagodzić nieprzyjemne objawy tego schorzenia. Nie należy więc unikać lekarza, tylko poprosić go o pomoc. Jakie są najczęstsze przyczyny nietrzymania moczu i co robić, gdy się ono przytrafia?

Niektórzy błędnie sądzą, że nietrzymanie moczu jest problemem natury somatycznej. Okazuje się, że przyczynami nieprawidłowego działania układu moczowego mogą być powody mające swoje źródło w sferze psychicznej i społecznej. Szacuje się, że wśród kobiet, które ukończyły 30. rok życia, nietrzymanie moczu dotyka od 10 do 20% z nich. Panowie cierpią na tę dolegliwość dwukrotnie rzadziej, ale u obu płci wraz z wiekiem problem ten pojawia się coraz częściej. Niektóre statystyki wskazują, że po pięćdziesiątce na nietrzymanie moczu skarży się już co trzecia kobieta i co piąty mężczyzna.

Nietrzymanie moczu – skąd się bierze?

Dolegliwości te mogą mieć bardzo różne podłoże, ale zawsze chodzi o jakieś zaburzenia pracy jednego z elementów układu moczowego. Gdy wszystko działa prawidłowo, mocz powstający w nerkach sukcesywnie dociera do pęcherza moczowego, a dzięki dobrze działającym mięśniom dna miednicy nie wypływa z niego bezwiednie. Jeśli więc pojawia się nietrzymanie moczu, to zwykle należy poszukać konkretnych przyczyn. Wśród tych najczęściej występujących można wymienić wszystkie przebyte ciąże i porody, a szczególnie te, które odbyły się w sposób naturalny. Nadwaga (a w szczególności otyłość) i cukrzyca to poważne czynniki ryzyka. Duży wpływ na nietrzymanie moczu mają też uwarunkowania genetyczne, wiek oraz związane z nim choroby neurologiczne.

Jak pokazują badania, ryzyka nietrzymania moczu wcale nie zwiększają częste zakażenia dróg moczowych, nikotynizm czy też depresja.

24

odchudzanie

Zrezygnowała z 3 rzeczy i… „niechcący” zeszczuplała o 18 kilogramów

Nietrzymanie moczu – różne odsłony

Wielu sądzi, że nietrzymanie moczu to zawsze jeden i ten sam problem. Tymczasem jest zupełnie inaczej, bo dolegliwości te mogą mieć zupełnie różny obraz w zależności od osoby, której dotykają. Wyróżnia się bowiem kilka rodzajów nietrzymania moczu. Występuje wysiłkowe nietrzymanie moczu lub naglące. Istnieje też nietrzymanie moczu z przepełnienia pęcherza lub pozazwieraczowe.

Najczęściej pojawia się wysiłkowe nietrzymanie moczu, którego pacjenci doświadczają właśnie podczas wysiłku fizycznego, kaszlu, kichania, a nawet w czasie śmiania się. W takich momentach uruchamia się tak zwany mechanizm tłoczni brzucha, która „naciska” z dużą siłą na cewkę moczową, a wówczas dochodzi do mimowolnego, częściowego lub całkowitego oddania moczu. Wysiłkowemu nietrzymaniu moczu nie towarzyszy uczucie chęci oddania moczu, co jeszcze bardziej utrudnia zapobieganie takim niemiłym sytuacjom.

Prawdą jest też fakt, że nietrzymanie moczu może być dolegliwością przemijającą, która czasami występuje u zupełnie zdrowych osób. Przyczyną mogą być wówczas zarówno incydentalne stany zapalne pęcherza, jak i okazjonalne wypicie zbyt dużej ilości napojów zawierających kofeinę. Kłopoty mogą też występować w godzinach nocnych, gdy pacjentów zbyt często budzi chęć oddawania moczu. Pierwszym krokiem jest jednak przyjrzenie się ilości spożywanych napojów tuż przed snem. Spożywanie większej ilości płynów w ciągu dnia i ich niewielkie ograniczenie w godzinach wieczornych może przynieść upragnioną poprawę komfortu snu.

Najważniejsza jest diagnoza

Trzeba być świadomym tego, że nietrzymanie moczu nie jest jednostką chorobową. Występuje ono zawsze jako objaw jakiejś choroby lub nieprawidłowości w obrębie organizmu. Niestety jest to dolegliwość, która potrafi wywrócić życie pacjenta „do góry nogami”. Ten ciągle krępujący problem potrafi zniszczyć życie zawodowe, kontakty towarzyskie i rodzinne.

Jeśli więc pojawia się nietrzymanie moczu, należy jak najszybciej zacząć szukać jego przyczyny. Pierwsze kroki trzeba skierować do lekarza rodzinnego, a ten albo sam poradzi sobie z problemem, albo pokieruje pacjentem dalej. Kobiety powinny zasięgnąć opinii ginekologa, a mężczyźni specjalisty od leczenia prostaty. Niezbędne będą też badania laboratoryjne i to zarówno ogólne badanie moczu, jak i tak zwany posiew moczu. Wykonanie dodatkowych testów, takich jak patyczkowy, kaszlowy, podpaskowy czy też badanie urodynamiczne, pozwoli na określenie stopnia nasilenia dolegliwości i sprawi, że trafniej będzie można dobrać terapię.

Materiał partnera