WASZE HISTORIE: „Pragnę małżeństwa, ale on nie chce o tym słyszeć...”

- Moja sytuacja jest skomplikowana. Kocham mężczyznę, z którym jestem już dwa lata. Układa się pomiędzy nami świetnie, ale niedawno poruszyłam w rozmowie z nim temat małżeństwa. Mój facet miał już kiedyś żonę, która go zdradziła. Na szczęście wziął z nią tylko ślub cywilny, bo mnie bardziej zależy na kościelnym, ale pojawił się problem. M. nie chce już żadnego ślubu. Powiedział, że więcej się w taki sposób nie zaangażuje. Jego była żona związała się z nim dla pieniędzy. On był wtedy młody. Kupił duże mieszkanie w centrum Krakowa, oczywiście za jego pieniądze, ale zapisał połowę na nią i po rozwodzie musiał ją spłacić. Próbowałam go jakoś przekonać, ale chyba zyskałam odwrotny efekt. Tylko że ja nie chcę przez całe życie być konkubiną – martwi się Kinga.

- Chciałabym już wyjść za mąż. Nieważne, czy będzie to ślub kościelny czy nie, po prostu pragnę jakiejś stabilizacji. W takim luźnym związku to nigdy nie wiadomo, co się przydarzy. Z małżonką trudniej się rozstać niż z dziewczyną, więc układ jest pewniejszy. Niestety mój facet w ogóle się do tego nie kwapi. Pochodzi z niepełnej rodziny, wychowywała go tylko matka, a ojca nawet nie poznał, więc to może dlatego. Próbowała mu pokazać na przykładzie wspólnych znajomych, że małżeństwo może być naprawdę fajne, ale tylko się na mnie zdenerwował. Kocham go, ale chyba nie będę potrafiła żyć w takiej luźnej relacji. Kiedyś chciałabym mieć też dzieci i boję się, że rówieśnicy będą się z nich śmiać, że pochodzę z dziwnej rodziny, a rodzice nawet nie są małżeństwem. To naprawdę skomplikowane – przyznaje Ewa.

 Najczęstszy powód rozstań? Wspólne mieszkanie! (Takiego zachowania w domu facet Ci nie wybaczy)

- Ostatnio zaczęłam przebąkiwać mojemu facetowi, że chciałabym już wziąć ślub. Mam 26 lat, dobrą pracę i mieszkanie. Ukochany niedawno się do mnie wprowadził i dobrze nam się razem żyje. Kilka razy wspomniałam, że fajnie byłoby już mieć pierścionek na palcu, skoro i tak żyjemy jak małżeństwo. On ma 30 lat, więc to nie jest za wcześnie. Powiedział mi, że woli, aby wszystko zostało tak, jak teraz. Po ślubie kobiety przestają o siebie dbać, odmawiają seksu, tyją, a już zwłaszcza, jak urodzą dziecko. Zażartował nawet, że nie chce, abym zamieniła się w jędzę. Wiem, że on ma kilku kolegów, którzy narzekają na swoje żony. Ale co ja mam zrobić w takiej sytuacji? - pyta się Żaneta.

- On nie chce tego całego nadęcia, sztywnej otoczki i presji. Małżeństwo to dla niego odpowiedzialność, obowiązki, reguły, itd. Od małżeństwa niedaleko też do dziecka, a z tym chciałby jeszcze poczekać. Zdaję sobie sprawę, że można tworzyć fajny, luźny związek tak do czterdziestki. A potem co? Jak to w ogóle wygląda? Być w średnim wieku i dalej w związku partnerskim? A do tego może jeszcze z dziećmi. To mi się zupełnie nie podoba i nie potrafię się z tym pogodzić. Jesteśmy razem sześć lat i on mi wyznał, że bardzo chce mieć dzieci, ale małżeństwo nie wchodzi w grę z wyżej wymienionych powodów. Jego zdaniem zawsze powinniśmy mieć szansę, aby wszystko zakończyć i to jest zdrowsze podejście do życia. Małżeństwo to tylko balast. Mój facet dobrze wie, jak bardzo ważne jest dla mnie małżeństwo. Tu chodzi o stabilizację oraz presję społeczną. Mam wrażenie, że kobieta jest inaczej traktowana (w różnych sytuacjach), kiedy mówi, że ma męża, a inaczej, kiedy tylko partnera... Mimo to, on jest nieugięty w tej kwestii. Czy powinnam poświęcić tę miłość i szukać sobie kogoś innego? - pyta Karolina.

- Kocham swojego mężczyznę. Jest przystojny, inteligentny, zaradny i ma wspaniałe poczucie humoru. Do pewnego momentu myślałam, że jestem w czepku urodzona, ale potem dowiedziałam się, że on nie chce się ożenić. Ani ze mną, ani z żadną inną kobietą. Nigdy. Powiedział, że on nie jest typem mężczyzny, który dobrze czułby się w małżeństwie. Taki układ jest jak kajdany, a on chce czuć się wolny, co - jego zdaniem - nie wyklucza odpowiedzialności. Kochamy się, dbamy o siebie, budujemy wspólną przyszłość, ale bez brania ślubu. To jego warunek. Próbowałam go już sprawdzić i wspominałam nawet coś o rozstaniu, ale jest twardy. Co ja mam teraz zrobić? Wiem, że go kocham, wiem, że to ten jedyny, ale wiem też, że on nie ulegnie, nawet gdyby miał cierpieć przez rozstanie. Chcę być żoną i to jego żoną. Nie widzę żadnego sensownego rozwiązania w tej sytuacji – rozpacza Patrycja.

- Chyba stanęłam przed dylematem życia. Za kilka miesięcy będziemy mieli z facetem dziesiątą rocznicę naszego związku, a jesteśmy ze sobą od 16-go roku życia. Marzyłam o pierścionku i próbowałam dać mu to do zrozumienia. Chciałam zobaczyć te charakterystyczne czerwone pudełeczko w kształcie serca w naszą rocznicę. Niestety, P. bardzo jasno wyłożył mi, że już nie chce małżeństwa. Jeszcze kilka lat temu wspominał, że marzy o żonie, dzieciach, itd. Jak się okazało, zmienił zdanie. Podobno teraz ma inne priorytety. Niedawno znalazł lepszą pracę, zaczął się rozwijać i wyznał, że tego oczekuje od życia. Ciągłych wyzwań i rozwoju, bo to napędza sens naszego życia. Małżeństwo będzie tylko przeszkodą, bo rodzina zaraz zacznie naciskać na dzieci, będziemy musieli jeżdzić na rodzinne obiadki, itp. Przyznam, że byłam w szoku, bo nie zauważyłam do tamtej pory żadnej zmiany w jego zachowaniu. Nigdy nie byłam typem domatorki i kury domowej. Sama mam dobrą pracę i rozwijam się, ale to według mnie nie wyklucza małżeństwa i da się pogodzić z rodzinnymi obiadkami i wychowywaniem dzieci. Najbardziej zabolało mnie to, że jego praca okazała się ważniejsza niż ja i moje potrzeby. Zaczynam rozważać rozstanie, chociaż szkoda mi tych lat – wyznaje Julia.

 Słodkie wiadomości na dobranoc, które sprawią, że on na pewno będzie o tobie śnił!

Co zrobiłybyście w podobnej sytuacji?