„Dostałam dziwne zaproszenie na ślub. Nie wiem, czy powinnam uczestniczyć w uroczystości”

Poznałyśmy się na siłowni kilka miesięcy temu i od tamtej pory trzymałyśmy się razem. Poza siłownią widywałyśmy się rzadko. Czasami spotykałyśmy się na kawę. Polubiłyśmy się, ale na pewno nie nazwałabym tej znajomości przyjaźnią. Dlatego nie oczekiwałam, że dostanę zaproszenie, gdy po raz pierwszy usłyszałam, że Anita wychodzi za mąż.

Michalina bardzo się zdziwiła, kiedy koleżanka wręczyła jej zaproszenie. Odbyło się to niespodziewanie, w szatni, po treningu.

- Gdy przebrałyśmy się, Anita podeszła i wręczyła mi zaproszenie. Nie ukrywałam swojego zaskoczenia. Tym bardziej, że Anita powiedziała, że ślub ma się odbyć za dwa tygodnie. Ona tłumaczyła się, że mieli problem ze zdobyciem zaproszeń. Poczułam się dziwnie, ale nic nie powiedziałam.

Niedługo potem Michalina była świadkiem rozmowy pomiędzy Anitą a inną kobietą uczęszczającą z nimi na siłownię. Dowiedziała, że wiele gości nie potwierdziło uczestnictwa w uroczystości. Anita uznała, że zaprosi kilka osób na doczepkę. Jedną z nich ma być Michalina.

- Zrobiło mi się głupio. Chyba nikomu nie byłoby miło, gdyby dowiedział, że jest gościem rezerwowym – potrzebnym tylko po to, aby liczba się zgadzała. Jak każda osoba chciałabym być postrzegana jako ktoś wyjątkowy, z kim młodzi chcą się podzielić swoim szczęściem.

Dziewczyna zastanawia się, czy iść na wesele.

- Nie powiedziałam ani tak, ani nie. Dobrze zrobiłam. Gdy znalazłam się w domu, przeczytałam zaproszenie jeszcze raz. Nie było w nim mowy o osobie towarzyszącej.

 - Zadzwoniłam do Anity, żeby się upewnić, że to nie pomyłka. Potwierdziła, że zaprasza mnie samą. Powiedziała, że będzie sporo osób bez pary. Nie pytałam więc, czy mogę przyprowadzić swojego chłopaka, chociaż początkowo miałam taki zamiar.

Doskonała suknia ślubna jednak istnieje. Internauci twierdzą, że ta 30-latka ma ją na sobie

Chyba nie pójdę na ten ślub. Po pierwsze jestem gościem rezerwowym, co samo w sobie jest obraźliwe. Po drugie czułabym się jak piąte koło u wozu bez partnera. Wiem, że na weselu będzie kilka koleżanek z siłowni, ale one wszystkie mają mężów. Wątpię, aby Anita zaprosiła je bez nich, zwłaszcza, że znają się dłużej niż my dwie i stanowią zgraną paczkę.

Po trzecie zapraszanie kogoś na dwa tygodnie przed uroczystością to chyba kpina. Co prawda nie mam żadnych planów, ale przecież mogłabym mieć. Poza tym Anita chyba nie pomyślała, że może będę potrzebować nowej sukienki i fryzjera. Na ostatnią chwilę trudno coś załatwić.

Pomyślałam, że mogłabym iść tylko do kościoła, wręczyć kartkę z życzeniami i kwiaty. To chyba będzie najbardziej dyplomatyczne wyjście z sytuacji. Nie urażę jej, a sama zachowam honor.

Jak myślicie, czy to dobre rozwiązanie?