Tak, zależy mi na tym, by facet miał kasę. Co w tym złego? Nie jestem utrzymanką... Aga

Aktualnie jestem z moim ukochanym, który jest przeciwieństwem byłego. Starszy o 8 lat, pracuje, dobrze zarabia, ma porządny samochód, zaprasza mnie do restauracji i ogólnie o mnie dba. Przy nim nigdy nie mogę się nudzić. Wreszcie przestałam się czuć jak jakaś biedaczka. On daje mi poczucie bezpieczeństwa i chyba nie ma w tym nic złego? Ale obcy widzą to oczywiście inaczej. Usłyszałam nawet, że jestem blacharą.

Rozniosło się, że to nie jest mój chłopak, ale sponsor. Jesteśmy w układzie, że ja z nim sypiam, a on mnie utrzymuje. Przecież ja się nie sprzedaję! Mam nie wsiadać do jego limuzyny i tłuc się autobusem? Mam odmawiać, kiedy daje mi prezenty? Zamiast do porządnego lokalu, mamy chodzić do byle jakiej knajpy? Ale dlaczego? Bo inni mają z tym jakiś problem i kompleksy? Czuję, że wreszcie ktoś o mnie dba.

Jak ładna dziewczyna ma bogatego chłopaka, to zaraz mówi się o niej, że jest prostytutką. To jest po prostu straszne. Nie zaczęłam się z nim spotykać, bo zobaczyłam jego furę przed klubem. Nie machał mi przed oczami złotą kartą kredytową. Zainteresował mnie tym, co mówi i jak się zachowuje. A jeśli przy okazji dobrze mu się powodzi, to co w tym złego?

Strasznie nie lubię tej ludzkiej zawiści. Staram się nie zwracać uwagi na to, co inni gadają, ale wiadomo, że czasami jest mi przykro. Jak tak zazdroszczą, to czemu sami nie spróbują takiego życia? Ach, wiem. Nie mają za grosz ambicji i to ich właśnie boli.

Aga