Wstydzę się swojego imienia. Jest strasznie pospolite... M.

Jak ktoś mówi, że „Gośka coś tam”, to od razu zaczyna się dopytywanie, która Gośka. Każdy zna przynajmniej kilka Małgorzat. Jak kogoś poznaję i się przedstawiam, to zazwyczaj na drugi dzień nie pamięta, jak się nazywam. Wcale się nie dziwię, bo ja też bym zapomniała. Imię jednak jest naszą wizytówką.

A ja mam wizytówkę, którą posługują się tabuny innych dziewczyn. Nazwisko też bardzo popularne, więc jestem już zupełnie anonimowa. Trochę się dziwię rodzicom, bo oni mają ciekawsze imiona – tata Emil, a mama Anastazja. Niby nic, a jednak się zapamiętuje.

Dzieci niestety bardzo skrzywdzili, bo moja siostra i brat mają ten sam problem, co ja...

Siostra to Aga. Agnieszek w Polsce jest chyba jeszcze więcej, niż Małgorzat i też się z niczym nie kojarzą. A brat to Paweł, czyli też słabo. Pierwsze skojarzenie – żadne. Można się śmiać z rodziców, którzy za bardzo kombinują z pomysłami, ale czasami naprawdę lepiej mieć nietypowe czy nawet dziwne imię, ale dzięki niemu być kojarzonym.

Gdybym nie powtarzała, że mam na imię Gośka, to większość czytających nawet nie zwróciłaby na to uwagi. Spoko, nie obrażam się. Rozumiem to zupełnie, bo ja tak samo mam z Agnieszkami, Aniami i Magdami.

Nie wiem czy kiedyś sobie nie zmienię!

Gośka