Wyśmiałam skromny pierścionek zaręczynowy. To chyba koniec... Natalia

Mogłam przypuszczać, że to się w najbliższej przyszłości wydarzy. Jesteśmy ze sobą już prawie od 5 lat, myślimy o zamieszkaniu razem i do tej pory nie było problemów. Ale dlaczego on musiał wybrać taki moment? Dobrze wiedział, że coś się ze mną niedobrego ostatnio dzieje. I jeszcze wpadł zaraz po pracy, jakby to nie mogło zaczekać…

Zrobiłam coś, czego będę się wstydziła do końca życia. Mam tylko nadzieję, że dane mi będzie spędzić to życie z nim… Wyciągnął pierścionek, był strasznie roztrzęsiony i wzruszony, a ja jak taka nieczuła baba – stałam, patrzyłam jak głupia i zaczęłam wybrzydzać. Czemu akurat teraz? Dlaczego nie zadbał o odpowiednią oprawę? I ten pierścionek – co to ma być!

Tak, wyśmiałam pierścionek zaręczynowy podarowany mi z prawdziwej miłości.

Już nie wiem co dokładnie z siebie wyrzuciłam, ale chodziło o to, że taki niepozorny, kamyczek nieduży i pewnie sporo na nim zaoszczędził. Wiem, że to podłe. Normalnie nigdy bym tego nie powiedziała, ani nawet tak nie pomyślała. Ale chlapnęłam i na tym się skończyło. On wstał i wyszedł. Od tego momentu rozmawialiśmy tylko przez telefon.

Próbowałam go przeprosić, ale chyba naprawdę strasznie go uraziłam. Zamknął się w sobie i nie wiem, czy chce mnie jeszcze znać. Nie dziwię mu się, ale muszę to jakoś odkręcić! Tylko, że te słowa już padły. Zostaną i we mnie i w nim na zawsze. Boję się, że przez własną głupotę zniszczyłam tyle lat razem.

Myślicie, że kiedyś jeszcze się oświadczy?

Natalia