Nie mam chłopaka, więc na studniówkę zabieram... tatę! Nie widzę w tym nic dziwnego. Amelia, 18 l.

Nie mówiłam o swoich planach prawie nikomu. Wie tylko moja mama i jedna koleżanka, ale nie z klasy. Zdaję sobie sprawę, że dziwnie to może wyglądać - nastolatka przyprowadza na bal starszego faceta. Jak ktoś chce, to zapyta, o co chodzi. A jak nie, to jest mi naprawdę wszystko jedno. Uprzedzam pytania - tak, wyobrażam sobie wspólne tańczenie poloneza i pozowanie do pamiątkowych zdjęć.

Czego lub kogo mam się wstydzić? Swojego ojca, który jest takim świetnym człowiekiem? Każda córka powinna mieć tak silna więź z ojcem. Wiem, że dla wielu to będzie szczyt obciachu. Nie miała kogo zabrać, to wzięła tatusia. Pewnie trzyma mnie pod kloszem i tylko pod tym warunkiem w ogóle mnie puścił na imprezę. To wszystko bzdura.

Wpłaciłam już całą kwotę za dwie osoby, ale jakoś nie wnikałam w rozmowie z koleżankami czy wychowawczynią, z kim przyjdę. Nie powinno ich to specjalnie interesować. Jak wywołam skandal, to naprawdę trudno. Tata głupi nie jest i wie, na co się pisze. I uprzedzam kolejne pytania - on mi niczego takiego nie sugerował. To ja go długo prosiłam, żeby się zgodził. Dobrze wygląda, potrafi się bawić i tańczyć, kocham go nad życie. To chyba dobry materiał na studniówkowego partnera?

Byłabym szczęśliwa na myśl o tym wszystkim, gdyby nie ludzkie gadanie. Mam nadzieję, że to jednak mnie ominie i nikt nie będzie się śmiał. Wiem, że taka sytuacja nie jest zbyt częsta, ale bez przesady. Niech każdy imprezuje z kim chce…

Amelia