Mój chłopak nie chce zrobić prawa jazdy. Woli tłuc się autobusem... Maja

Dla mnie męskość kojarzy się z wieloma rzeczami. Wśród nich jest prawo jazdy i samodzielność. To się ze sobą łączy, bo prawdziwy facet powinien potrafić jeździć i dojechać wszędzie, gdzie trzeba. Mój kochany może najwyżej pójść na przystanek autobusowy, albo mnie poprosić o podwiezienie. To nie jest najważniejsza sprawa w życiu, ale zaczyna mnie to denerwować.

Czasami wstydzę się za niego, bo nie znam żadnego faceta w jego wieku, który nie potrafiłby jeździć. On nawet nie chce spróbować. Kiedyś wzięłam go na plac, żeby złapał podstawy i poszedł wreszcie na kurs, ale dwa razy nie udało mu się odpalić, zdenerwował się i kazał się odwieźć do domu. Od tej pory cisza i nadal go wożę... A jak się wstydzi poprosić, to tłucze się komunikacją miejską.

To ma być facet? Wszystko inne jest w nim cudowne i nie wyobrażam sobie życia bez niego. Równocześnie nie wyobrażam sobie życia z kimś, kto w tej sprawie zawsze będzie ode mnie uzależniony... To nam utrudnia życie. Przynajmniej mnie, bo on sobie nic z tego nie robi. Podobno ludzkość powinna mu dziękować, bo przynajmniej nikogo nie zabije na drodze.

Skąd u niego takie myślenie? Wiele osób najpierw się boi, ale potem odkrywają frajdę z jazdy. On nawet nie próbuje. Nawet moje nierozgarnięte koleżanki za 5 czy 6 razem zdały i teraz jeżdżą, a mój facet nic sobie z tego nie robi. I jak tu z nim żyć?

Maja