Mam zostać świadkową, a raczej nie powinnam! Jestem brzydka, nieśmiała i nie mam chłopaka... Anonim

Nawet nie mam kogo zaprosić jako osobę towarzyszącą. W dodatku jestem osobą bardzo niepewną siebie i niestety jest to uzasadnione. Nie podoba mi się moje odbicie w lustrze, niestety makijaż ani droga sukienka tego nie zmieni. Nie potrafię tańczyć, jestem strasznie drewniana. Nie umiem rozmawiać z obcymi ludźmi, strasznie się przy nich płoszę. 

Przy pannie młodej będę wyglądała i zachowywała się jak sierota, a nie wiem czy o taki efekt jej chodziło. W dodatku narzeczony koleżanki wziął sobie za drużbę swojego kolegę, który idzie sam i trochę za moimi plecami cała trójka ustaliła, że pojawimy się jako para. Absolutnie nie znam chłopaka i nie chcę aby był zmuszony spędzać ze mną cały wieczór. Przez ten czas przed weselem nawet nie mieliśmy okazji się poznać, po prostu nikt nie wyszedł z taką inicjatywą. 

Mam zaplanowaną niby randkę z tym chłopakiem, aby się poznać, ale nawet na nią nie chcę iść. 

Boję się, że nie przypadniemy sobie do gustu i wyniknie z tego strasznie niezręczna sytuacja, kiedy on weźmie sobie jakąś osobę towarzyszącą, a ja zostanę na lodzie i będę musiała pójść sama lub co gorsza, będziemy się męczyć na przyjęciu oboje razem. Miesiąc przed ślubem mam coraz większe obawy i nie chcę wcale tam iść. Nie wiem jak mam postąpić. 

Ktoś mi doradził abym nie przejmowała się sobą, bo i tak to panna młoda będzie w centrum zainteresowania, ale ja również przecież będę na świeczniku. W dodatku nie lubimy się z narzeczonym przyjaciółki, więc nie wiem dlaczego zgodził się abym to ja została świadkową Pauli. Doradźcie mi jak powinnam postąpić. Jeżeli nie pojawię się na weselu to zakończy to naszą przyjaźń, z kolei jeżeli jej teraz odmówię świadkowania, to wyjdę na kompletnie zakompleksioną histeryczkę, którą chyba niestety jestem...

Anonim