Mam twarz potwora. 18-latka nie powinna TAK wyglądać. Natalia

Nie mam pojęcia skąd to się wzięło. Nigdy w życiu poważnie nie chorowałam, nie brałam żadnych leków, wysypiałam się, nie paliłam i ogólnie o siebie dbałam. Uprawiałam sport i to prawie wyczynowo. Wszystko chyba po nic, bo bardzo szybko się posypałam. Mam na twarzy chomiki jak moja babcia. Jasna karnacja nie pomaga, bo wszystko jeszcze bardziej widać.

Moja mama ma 47 lat i czasami mi się wydaje, że wygląda lepiej ode mnie. Nas naprawdę można pomylić z siostrami. Nie dość, że podobne z powodu pokrewieństwa, to jeszcze tak samo poważnie wyglądające. Tylko, że mama urodziła dwójkę dzieci i ciężko pracowała! Skąd mnie się to wzięło? Boję się, co będzie za kilka lat. W jej wieku to chyba zacznę przypominać mumię...

Bardzo się staram coś z tym zrobić. Używam naprawdę dobrych kosmetyków, nie zarywam nocy, maluję się tylko od czasu do czasu. Nie wydaje mi się, żebym ja coś zawiniła. Genetyka? Ale jakim cudem, skoro tylko ja w rodzinie mam taki problem? Bałam się, że to jakaś choroba, ale chodziłam od lekarza do lekarza i nic. Jeszcze mnie wzięli za jakąś przewrażliwioną. Możliwe, że taka jestem, ale każdy na moim miejscu szukałby powodu.

Nie mam w ogóle powodzenia, bo przy rówieśnikach wyglądam jak o wiele starsza siostra, albo nawet matka. Oni są jeszcze młodzi, a ja jak kobieta po przejściach. Skoro w tym wieku przydałby mi się lifting i kilka innych operacji plastycznych, to co będzie później? Jestem załamana!

Natalia