Urządzam pokój dla córeczki. Rodzina nalega, żeby był różowy, a ja nie chcę! Anonim

Reakcja teściowej była szokująca – złapała się za głowę, coś tam mamrotała, potem zapytała czy nie oszaleliśmy przypadkiem. Jakże to tak, ma być córka, a tu chłopięcy pokój. Dziewczynka nie może się wychowywać w niebieskim wnętrzu, bo jej się w głowie poprzestawia. Gender, lesbijką zostanie albo nie wiem co.

Uwierzycie? XXI wiek, a ludzie mają tak porąbane w głowach. Teść też nie był zachwycony. Potem pokój zobaczyło jeszcze kilka osób i wszyscy rzucali tym samym argumentem – niebieski to chłopiec, dziewczynka to różowy. Nie można tak mieszać, bo to się źle skończy.

Nie przekonuje ich, że przez dłuższy czas niemowlak nie rozróżnia kolorów i skupia wzrok przede wszystkim na białym i czarnym...

Także super. Jeszcze nie urodziłam, a już wyszłam na fatalną matkę i przy okazji wariatkę. To jest delikatny błękit, a nie żaden jaskrawy niebieski. Zresztą, to nie ma znaczenia. Chodzi o to, żeby pomieszczenie było przytulne i miłe dla oka. Nie pokój świadczy o płci dziecka! Mam dosyć tych zabobonów. Mąż się poddaje i twierdzi, że może przemalować...

Ale wiecie co? Takiego wała. Nie dam się sterroryzować nawet najbliższym sobie ludziom. To jest ich zdanie i gust, a ja pozostanę przy swoim. Udowodnię im, że wychowam najnormalniejszą na świecie dziewczynkę w niebieskim pokoju.

Uwierzyłybyście, że ludzie mają tak ograniczone umysły?

Anonim