Koleżanka wypomina mi skromną imprezę urodzinową. Milena, 22 l.

Zrobiło mi się cholernie przykro, bo gdybym miała więcej pieniędzy to bym postawiła na stół więcej. Niestety jako studentkę nie stać mnie na huczne urodziny. 

Gdy nadarzyła się okazja porozmawiałam z moim przyjacielem, który też był w niedzielę u mnie. Igor powiedział, że było miło, tort był smaczny, a rozmowy przy kawie i winie to fajne wspomnienie. Doradził mi bym się nie przejmowała, bo każdemu nie dogodzisz. Mimo wszystko tego nie olałam.

Zadzwoniłam do Marychy by wyjaśnić sytuację. Przeprosiła mnie, że tak wyszło, ale powiedziała prawdę. Powiedziała też, że nie chce niszczyć naszej znajomości, bo mnie lubi, ale ona już taka jest: wali prawdą między oczy.

Zaproponowała kawę w kawiarni, do której czasami zaglądamy. Umówiłyśmy się na koniec tygodnie. Sama jeszcze nie wiem co jej powiedzieć. Marycha sprawiła mi przykrość, gdy za plecami mnie wyśmiała. Poczułam się jak idiotka.

Myślicie, że jej to powiedzieć? Zastanawiałam się też nad tym, by oddać jej tę bransoletkę, bo ona naprawdę sporo kosztowała. Oprócz tego dostałam od niej jeszcze bukiet róż, więc taki prezent w zupełności wystarczy. Czy ten pomysł z bransoletką to dobry pomysł? A może lepiej tego nie robić?

Milena