Dlaczego mój mąż nie może się pogodzić z tym, że ja pracuję, a on ma się zajmować dzieckiem? Ula

Po ciężkiej pracy fizycznej w firmie, musiałam zająć się małą, domem, praniem, sprzątaniem itd. Doprowadzało mnie to do szału. Tak wiem, że nie jestem bez winy – chodziłam zła, niewyspana i zmęczona, a od tego do awantury już krótka droga. Mąż obwinia mnie o wszystko co złe... A ja mam już po prostu wszystkiego dość. Jestem zmęczona tymi kłótniami i awanturami, obwinianiem o wszystko. Staję na głowie, by zarobić, zadbać o dziecko, dom i by wszytko było tak jak wcześniej.

Czyli posprzątane, ugotowane, na weekend zawsze jakieś ciasto, bo mąż uwielbia łakocie, a przede wszystkim domowe ciasta. A gdzie jest mój czas, by pobawić się z dzieckiem czy spędzić z nią trochę czasu? Raz się wyspać czy zrobić coś dla siebie? Czy ja aż tak wiele wymagam? Zawsze najważniejszy był on, dla niego wszystko. A teraz jest Madzia. Przestałam być ważna, doceniana. Kiedyś dla mnie wszystko, a teraz nic! Przestałam być dla niego wyjątkowa. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz mnie przytulił, nie wspominając już o kochaniu...

Zastanawiam się czy warto dalej tkwić w tym, jak dla mnie bezsensownym, związku. Przecież to jest moje życie i chcę być szczęśliwa, chcę również by moje dziecko było szczęśliwe. Myślę o wyprowadzce, bo wiem, że on się nie wyprowadzi. Myślę również, że lepiej zrobić to teraz gdy Madzia jest mała i jeszcze nic nie rozumie, nie musi tego przeżywać. Doszłam do wniosku, że lepiej być samemu, niż tracić czas na związek który i tak nie ma przyszłości.

Czy tylko mnie to spotkało?

Ula