Wszyscy śmieją się z mojej diety. Jestem bezglutenową wegetarianką... W., 26 l.

Wegetarianizm jest oczywiście zły, bo człowiek ma siekacze i potrzebuje mięsa! Inaczej umrze, jest słaby i chorowity. Moje doświadczenia zupełnie temu przeczą, bo od przejścia na taką dietę w ogóle nie choruję i mam mnóstwo siły. Mało tego. Gdybym miała dziecko, to bym go mięsem nie karmiła. Każdy wie, jaki syf się w nim skrywa, ale nic sobie z tego nie robi.

Brak glutenu w diecie to nie przejaw żadnej mody, ale rozsądku. Obserwuję swoje ciało i wiem, że po pszenicy jestem napuchnięta i źle się czuję. Celiakii u mnie nie zdiagnozowano, ale i tak nie mam zamiaru tego jeść. Trzeba słuchać swojego organizmu.

A jedzenie BIO to nie żadne obnoszenie się, tylko mądry wybór. Wolę rzeczy, które rosły bez chemii.

Ogólnie z powodu mojego żywienia jestem postrzegana jako dziwaczka i osoba zadzierająca nosa. Bo ja jestem taka zdrowa i świadoma, a inni nie. Nic takiego nigdy nie powiedziałam. Jem swoje i się nie odzywam. To inni mnie zaczepiają i próbują zmusić do swojego myślenia. Naprawdę jestem ostatnią osobą, która by się znęcała nad mięsożercą. Ale niech on odczepi się ode mnie.

Nie należę do żadnej subkultury, nie jestem eko-terrorystką i nie mam patentu na wszystko. Dlatego nie pouczam i sama nie chcę być pouczana. Szczególnie groteskowo brzmią uwagi od osób otyłych albo chorowitych. Jakoś im te mądrości nie pomagają.

Pozwolicie, że będę jadła to, na co mam ochotę?

W.