Z klatą mojego chłopaka jest coś nie tak. Wygląda bardzo dziwnie... Malwina

Chciałabym powiedzieć, że wcale mnie to nie rusza. Ale to nie jest prawda. Boli mnie to, że musi się ciągle ukrywać i wstydzić. Krępuje mnie też to, że mam chłopaka „z cyckami”, jak mówią inni. W poprzednie wakacje ani razu nie byliśmy na plaży, chociaż pojechaliśmy nad morze. Przynajmniej nie tak normalnie. Spacerowaliśmy ubrani od stóp do głów. Nawet nie chciałam mu mówić, że chętnie bym się poopalała. Co by wtedy zrobił? Albo by mnie zostawił tam samą, albo siedział w bluzie...

Marzę o chwili, kiedy już nie będzie tego problemu. On chce sobie zrobić operację i oczywiście to rozumiem. Szkoda tylko, że w ogóle mamy taki problem. Nawet jeśli zmniejszą mu piersi, odetną czy spłaszczą, to i tak zostaną blizny. Nigdy nie będzie mógł się pokazać bez koszulki, żeby nie wzbudzać sensacji. Każdy będzie wiedział, że coś sobie tam majstrował. To strasznie krępujące. Na dodatek zaczynam się od niego oddalać, bo on sam mnie odsuwa. Kiedyś byliśmy bardzo blisko, teraz wszystko go drażni.

Nawet nie chcę wspominać o tym, jakie straszne komentarze słyszy. Do mnie też docierają, bo „chodzę z babą”, „pewnie razem kupujemy staniki”, „ciekawe, jaką miseczkę ma twój chłopak”. Nie zasłużyliśmy sobie na takie traktowanie. Ale ludzie przecież nie będą się zastanawiali, czy to choroba czy schorzenie. Facet ma wielkie cycki, więc jest jakiś dziwny, śmieszny. Jak je pomniejszy, to i tak będą o tym mówić. Teraz będą się śmiać, że mu je amputowali. To wszystko mnie po prostu przerasta. Myślałam, że jestem na tyle mądra i odporna, że jakoś to będzie. Ale nie jest.

Sama nie wiem czego oczekuję. Pocieszenia? To niewiele pomoże. Rady? Trudno coś na to poradzić. Chyba chciałam się tylko wyżalić, bo naprawdę nie mam komu o tym opowiedzieć. Przecież nie będę rozmawiała z przyjaciółką o piersiach mojego chłopaka...

Malwina