Dwa lata temu poznałam Agatę i od tamtej pory uważam ją za swoją najlepszą przyjaciółkę. To chyba jedyna osoba, która wie o mnie wszystko. Regularnie do siebie dzwonimy, piszemy, spotykamy się. Mam też oczywiście innych przyjaciół, ale z niektórymi osobami drogi mi się trochę rozeszły. Śluby, dzieci, wiadomo, że każdy ma swoje życie. Najbliższa stała mi się Agata, bo zawsze miała dla mnie czas, zawsze potrafiła mnie wysłuchać, doradzić i to samo dostawała ode mnie.
Przed świętami pokłóciłyśmy się pierwszy raz, od kiedy się znamy. Poszło o jej byłego faceta, który chce do niej wrócić. Zapytała mnie o radę, więc jej odpisałam, że to zły pomysł. Koleś ją zdradził, w dodatku nie raz. Cierpiała przez niego, chodziła nawet na terapię przez jakiś czas. Gdyby to był ktoś wartościowy, zachęciłabym ją do dania mu drugiej szansy. To jednak nie ten przypadek. Gość nie zasługuje na wybaczenie.
Zobacz także: Mój eks po rozstaniu podliczył, ile na mnie wydał
Posprzeczałyśmy się o to, bo ona najwyraźniej myślała, że poklepię ją po ramieniu i powiem, że to świetny pomysł. Przypomniałam jej, co przez niego przechodziła. Byłam już tak wkurzona, że na koniec dodałam, że nie będę jej kolejny raz pocieszać, jak znów on ją zdradzi. Napisała mi w odpowiedzi parę przykrych słów, po czym obraziła się.
Parę dni była między nami cisza. Źle się z tym czułam, więc przy okazji życzeń świątecznych napisałam jej, że przepraszam za to, co pisałam ostatnio i że może zawsze na mnie liczyć. Odpisała, że OK., wybacza mi i też złożyła życzenia.
Zszokowało mnie jej zachowanie. Szczerze mówiąc, to aż mnie zatkało, bo ona też pisała mi przykre rzeczy i też spodziewałam się od niej przeprosin. Te jednak nie nadeszły. Co z tym zrobić? Nie mam ochoty na kolejną kłótnię, ale czuję, że przeprosiny też mi się należą.
Wiktoria
