Od ponad roku ukrywam depresję. Już dłużej nie mogę...

„Mam dwadzieścia dziewięć lat i czuję się jak wrak...”.
Od ponad roku ukrywam depresję. Już dłużej nie mogę...
Fot. Instagram.com (https://www.instagram.com/camilleyolaine/)
11.01.2023

Przyjaciele i rodzina mają mnie za bardzo optymistyczną i pewną siebie osobę. Od zawsze widzieli we mnie kogoś o silnym charakterze, kto nigdy się nie poddaje i zawsze potrafi stawiać czoła nawet najtrudniejszym sytuacjom. Wiedzieli, że zawsze mogą na mnie liczyć, że zawsze we wszystkim im pomogę i opanuję chaos, jaki wokół nich zapanował. Mimo że jestem najmłodsza z rodzeństwa, to ja od lat jestem opoką rodziny. Moich rodziców, choć zawsze starali się zapewniać nam dobre życie, niestety nie można nazwać idealnymi. Przez ich kłótnie atmosfera w domu była często nie do zniesienia. Dochodziło do tego, że musiałam ich godzić, a do tego wspierać emocjonalnie starsze rodzeństwo

Zobacz także: Doszło do mnie, że nie kocham partnera dzień po tym, jak mi się oświadczył...

Przyjmuję ten schemat zachowań po dziś dzień. Nie potrafię odciąć się od toksycznej rodziny, która ma mnie za superwoman. Nikt nie pyta, jak się mam, czy dobrze sobie radzę - gdy tylko wpadam na jakieś rodzinne spotkania matka, ojciec, brat i siostra zalewają mnie swoimi problemami. Podobnie zachowują się moi przyjaciele. Nie zdają sobie sprawy że za fasadą osoby, która niczego się nie boi i doskonale daje sobie ze wszystkim radę, skrywa się ktoś nadwrażliwy. 

Wielokrotnie próbowałam opowiedzieć im, jak naprawdę się czuję. Nie potraktowali tego poważnie, raczej jako żart. Bo przecież nikt nie widział mnie smutnej i załamanej od lat. A ja od ponad roku choruję na depresję. W końcu doszło do tego, że zaczęłam ukrywać swoje prawdziwe emocje. Biorę leki, chodzę na psychoterapię, ale wiem, że do wyzdrowienia jeszcze daleka droga.

Mam dwadzieścia dziewięć lat i czuję się jak wrak. Mam ochotę wykrzyczeć wszystkim, że też jestem człowiekiem, mam prawo do słabości i że mi też należy się odrobina uwagi...

C.

Zobacz także: Chłopak chce znać każdy szczegół z mojego życia... W naszym związku nie ma prywatności

Polecane wideo

Modowe hity 2023 roku. Kolorowe marynarki, wzorzyste spodnie i romantyczne sukienki to rzeczy, bez których się nie obejdziesz
Modowe hity 2023 roku. Kolorowe marynarki, wzorzyste spodnie i romantyczne sukienki to rzeczy, bez których się nie obejdziesz - zdjęcie 1
Komentarze (16)
Ocena: 5 / 5
Arletta Bolesta (Ocena: 5) 31.01.2023 02:25
Problem można rozpatrywać też w świetle kościelnego procesu o nieważność małżeństwa, dr Arletta Bolesta adwokat kościelny, mail: [email protected]
odpowiedz
Milena (Ocena: 5) 12.01.2023 20:43
Odetnij się od nich. Nie widzę innej możliwości.
zobacz odpowiedzi (1)
gość (Ocena: 5) 11.01.2023 15:04
To może przestań skrywać swoje prawdziwe emocje, schowaj na razie swój optymizm do kieszeni i pokaż prawdziwą siebie, prawdziwe uczucia. Niestety większość ludzi jeśli nie widzi ciebie ,,w dołku,, , smutnej i przygnębionej, to myślą że wszystko u ciebie jest ok i nie potrzebujesz pomocy. Wiem z autopsji że dla pozytywnej osoby z radosną osobowością ciężko jest pokazać swoje negatywne uczucia, ale czasami trzeba, by pokazać innym, że ty też masz prawo mieć gorsze dni i problemy. Każdy je ma, nawet my - pozytywni ludzie.
odpowiedz
gość (Ocena: 5) 11.01.2023 10:57
No to wykrzycz i przestań jojczeć. Dałaś sobie wejść na łeb i teraz płacz. Czas dorosnąć.
zobacz odpowiedzi (3)
gość (Ocena: 5) 11.01.2023 08:45
Miałam podobnie. Od dziecka musiałam zajmować się chorym rodzicem. W konsekwencji sama nabawiłam się depresji i nerwicy już jako dziecko... Gdy dorosłam spędziłam dużo czasu na odbudowaniu mojego zdrowia i mojego życia, postawiłam surowe zasady, które na początku oczywiście się nikomu nie podobały, ale z czasem asertywność zaowocowała. Nie bójcie się mówić "nie" rodzinie.
odpowiedz

Polecane dla Ciebie