W tym roku byłam poważnie zauroczona już trzy razy, a mamy dopiero początek jesieni... Jestem atrakcyjna i wciąż poznaję bardzo przystojnych i naprawdę wartościowych mężczyzn, którzy tracą dla mnie głowę, a ponadto chcą nie tylko romansu, ale czegoś poważniejszego. Moje koleżanki wciąż mówią, że mi zazdroszczą. Może brzmi to jak wygrany los na loterii i przypomina wątek komedii romantycznej, ale dla mnie jest prawdziwym koszmarem.
Zobacz także: Rzuciłam pracę w korporacji, żeby zacząć spełniać marzenia. Zostawił mnie przez to chłopak
Faceci, których spotykam na swojej drodze, nie zasługują na los, jaki ich spotyka. Robię im wielkie nadzieje, a potem znikam. Jestem emocjonalnie niestabilna. Gdy poznaję kogoś interesującego, całkowicie poddaję się nowej relacji. Wchodzę w nią całą sobą. Wariuję ze szczęścia, emocjonuję się i czuję się jak bym unosiła się nad ziemią. Trwa to zazwyczaj przez około trzy miesiące. Później, pomimo tego, że z daną osobą świetnie mi się układa, coś się ze mną dzieje... Chociaż przez poprzednie tygodnie miałam wrażenie, że tym razem będzie inaczej i nareszcie mam szansę na miłość, nagle zaczynam odczuwać pustkę i znudzenie.
Zupełnie zmienia się moje zachowanie. Staję się oschła i zimna, a mężczyzna, jaki dotąd budził wyłącznie moje ciepłe uczucia, zaczyna okropnie mnie irytować. Zupełnie, jakbym podświadomie czuła, że mam kogoś w garści, a więc wykonałam swoje zadanie i mogę przejść do kolejnego. Jest mi z tym okropnie, ale nie potrafię przestać. Myślę, że jestem uzależniona od silnych emocji, jakie wiążą się z początkami relacji. Marzę o tym, aby pokochać kogoś całym sercem, a nie wciąż skakać z kwiatka na kwiatek.
N.
Zobacz także: Sfera erotyczna mogłaby dla mnie nie istnieć. Jestem aseksualna...
Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie.
Więcej szczegółów w naszej