Znajoma wzięła psa ze schroniska i po dwóch tygodniach go oddała

Bardzo przykre, przerosła ją odpowiedzialność. Ja sobie bez mojej znajdy kociaka już nie wyobrażam dni. Ok, trzeba karmę, weterynarza na kontrolę i dobrze mieć roombe, gdyż wszędzie pełno miękkiej puchatej sierści. Ale ile radości, mój kociak to taka przytulanka, zawsze tam gdzie ja

Egoistka ale szczęście w nieszczęściu,że szybko go oddała a nie porzuciła w środku lasu. Jeszcze nie zdążył się przywiązać, może pisana mu jest lepsza rodzina np. z dziećmi które będą szczęsliwe...Nie chcę oceniać ale może dobrze, że ta pani jest samotna,bezdzietna bo jeśli tak traktuje też ludzi jak przedmioty co się znudzą to smutny byłby ich los. A opieka nad dzieckiem jest bardziej wyczerpująca niż nad psem. W ogóle jak się bierze psa ze schroniska trzeba być przygotowanym, że nie wszystko bedzie super, zwierzę ma rozmaite urazy psychiczne i trzeba to naprawiać. To zadanie dla odpowiedzialnych ludzi a nie modnych konsumpcjonistów.

Zawsze kiedy ktoś gdzieś powie/napisze, że osoba oddała lub musi oddać zwierzaka bo coś... w sieci pojawia się lawina EMOCJONALNYCH komentarzy 'dobrych' ludzi, którzy bardzo żałują pieska/kotka i ani trochę nawet nie próbują zrozumieć opiekuna. Dla takich ludzi oczywistą reakcją jest; biedny piesiooooo i opiekunka najgorsza s.ka. Czyż nie? A jakby się dało to byście jeszcze tej osobie z liścia czy innego pół obrotu dołożyły, bo współczucie dla zwierzaka jest wprost proporcjonalne do nienawiści, którą czujecie do takiej osoby. Taki trochę tłum z widłami ;) Uważam, że człowiek powinien odpowiedzialnie podchodzić do decyzji o opiece nad zwierzakami - szczere przyznanie, że nie jest się zdolnym do takiej opieki też moim zdaniem należy do zachowań odpowiedzialnych, mimo że na pierwszy rzut oka wydaje się tego przeciwieństwem. Ludziom się wydaje, że mogą więcej, że podołają, że wszystko będzie bajecznie - a potem się okazuje, że to co dla jednych jest naturalne, dla nich jest ciężkie i sobie z tym nie radzą. Umieć przyznać się do porażki też trzeba umieć. I wiadomo jak to wygląda; zapragnęła psa, nie przemyślała tego, oczekiwania kontra rzeczywistość, zrobienie zwierzakowi nadziei i odebranie mu tego. To jest naprawdę słabe, naprawdę beznadziejne i nie pochwalam absolutnie - ale z dwojga złego, uważam że lepiej przyznać się do porażki i wycofać z roli, która nas przerasta niż zmarnować psu i sobie życie. Albo porzucić psa anonimowo w lesie. Czy utopić. Ludzie robią naprawdę okropne rzeczy, kiedy boją się ostracyzmu społecznego - więc może w inny sposób komunikujmy, że zwierzę to nie zabawka i zawsze powinno być przemyślanym wyborem ALE JEŚLI JEDNAK coś takiego się wydarzy, to nie rzucajmy w ludzi kamieniami jakby byli psychopatycznymi sadystami bo takie zachowanie też jest słabe.

A co idi0tka myślała, że piesek będzie korzystał z toalety jak ona ? Że da mu liść sałaty, wodę w misce i piesek będzie najedzony cały dzień ? Albo że siądzie z nią na kanapie i przez 24 na dobę będzie leżał jak pluszowa zabawka ?! Tacy ludzie nie powinni mieć zgody na posiadanie jakichkolwiek zwierząt. Sądzę, że nawet szczur by ją ,,przerósł,, swoimi wymaganiami :D

Jako przełożona w korporacji muszę się ciągle gryźć w język, bo jedna dziewczyna w moim zespole jest straszliwie głupia. Prawie codziennie mam ochotę kazać jej się zamknąć, ale to nie jest moja firma, a mimo prywatnej antypatii przyznaję, że dziewczyna pracuje dobrze, wiec nawet ostatnio ją rekomendowałam na wyższe stanowisko, ale do rzeczy. Dziewczyna gadała miesiącami o psie i w końcu kupiła rasowego szczeniaczka. Od razu się zaczęło, trzeba wychodzić, piesek szczeka w nocy, próbuje wejść na kanapę (miał zakaz wchodzenia na piętro, w dzień tylko salon i kuchnia, w nocy specjalna klatka). Problem, że podbiega do niej rano i nawet nie może w spokoju kawy wypić, problem, że sika na matę... Wszystko było problemem. Tydzień później nie było już pieska, ani mojego szacunku do dziewczyny. Na jednym spotkaniu inna pracownica powiedziała to, co mi jako przełożonej nie wypadało, mianowicie, że pies nawet nie dostał szansy, właściwej opieki i uwagi. Skomentowała brak odpowiedzialności i dodała, że jeśli pies kogoś przerasta, to żeby się nigdy nie decydowała na dziecko. Odpowiedź głupiej dziewczyny 'dziecko jest łatwiejsze i nie szczeka w nocy'. Dorośli ludzie mają teraz zerową wyobraźnię i bardzo niskie poczucie odpowiedzialności za swoje decyzje. Uważam, że bardzo dobrze zrobiła oddając psa, meczyłby się z nią, ale zastanawia mnie, po co decydować się na zwierzę, jeśli np. plamka na kanapie będzie dla takiej osoby końcem świata?