Poznałam przystojnego faceta. Niestety, ma straszną wadę wymowy…

problemy grażynek...

Moim zdaniem związek bez przyszłości. Jeśli na starcie coś nam w drugiej osobie przeszkadza do tego stopnia, że się za nią wstydzimy, to chyba nie ma sensu tracić czasu na taką relacje. Niektórzy z czasem zaczynają kochać drobne niedoskonałości partnera, ale to się rzadko zdarza. Ja bym nie chciała być z kimś, kto się jąka lub ma wadę wymowy. Żyje bardzo szybko, mówię szybciej niż Lorelai Gilmore, trudno byłoby mi czekać aż ktoś skończy zdanie. Nie mam też pretensji, jeśli dla kogoś jestem za niska, zbyt gadatliwa, zbyt ekscentryczna, czy zbyt cokolwiek innego. Ani ja, ani osoby jąkające się nie jesteśmy jakimś gorszym sortem i reprezentujemy różne fajne wartości, ale nie każdy jest dla każdego. Są niedoskonałości, które mogę pokochać i takie, których nie. Według mnie nie warto szukać książkowego ideału, ale kogoś idealnego dla mnie. Mój mąż ma duże zakola i tysiące pasji, które pożerają mu dużo czasu, do tego zagląda mi w talerz, słucha muzyki, której nie lubię itp., ktoś inny by z nim nie wytrzymał i by się wstydził, ja go kocham. O swoich niedoskonałościach się nawet nie rozpisuję, bo zabraknie miejsca na serwerze, a mój mąż nigdy się za mnie nie wstydzi. Mój werdykt, zostaw chłopaka i daj mu znaleźć kogoś, dla kogo wada wymowy to nie będzie problem.

Daj mu szansę, może jest dobrym chłopakiem, przestań na wygląd nie dziwie się że masz kłopaty a znalezieniem odpowiedniego partnera. Może patrzeć wizyta u logopedy by mu pomogła , zaproponuj mu pomoc . Ja sama zmagam się z dysleksją ale czytanie , słuchanie, zapamiętywanie oraz pisanie dużo mi pomogło, a czasem już robiłam mniej błedów.... Wystarczy chcieć.

taka wada to żadna wada

Cóż, ideałów nie ma. On mimo wyglądu modela też musiał zrezygnować z modelki, dlatego wybrał Ciebie. Puść go dalej. Dziewczyna, która ma poukładane w głowie go przygarnie.