Nie mogę wychowywać dziecka po swojemu. Moja mama ciągle się wtrąca

Pamiętam jej słowa sprzed lat, które powtarzała jak mantrę: „przekonasz się, jak będziesz miała własne dzieci”. To miało być ostrzeżenie i wytłumaczenie każdej jej decyzji. W domyśle: „możesz się buntować, ale robię to dla twojego dobra”.

Zobacz również: Moja córeczka jest nieznośna. Nie wiem, co zrobiłam źle

Może i tak, jednak wciąż nie mogę się wykazać. 5 lat temu urodziłam córkę, ale babcia próbuje jej matkować. Ja nie mam praktycznie nic do gadania, bo przecież jestem młoda, głupia i niedoświadczona. Ona wychowała trójkę pociech.

Cokolwiek zrobię, wtedy od razu spada na mnie krytyka. Nie ruszaj, zostaw, ja wiem lepiej.

Nie chodzi o to, że jestem niewdzięczna. Umiałabym docenić dobre rady i pomoc, kiedy o nią proszę. Problem w tym, że nie mam nic do powiedzenia. Babcia ciągle jest obok i wszystko kontroluje. Nie zdziwię się, jak córka zacznie mówić do niej „mamo”.

Zobacz również: Internauci próbują wpędzić młodą mamę w poczucie winy. Poszło o to zdjęcie

Kto wybrał przedszkole? Kto ustala jadłospis? Kto planuje wakacje? Kto organizuje urodziny? Kto uczy, karci, chwali, poprawia? Oczywiście nie ja, choć taka jest moja rola. Moja córka ma „babciomatkę”, a ja czuję się niepotrzebna.

Mama zawsze miała dominujący charakter, ale od narodzin Zosi przechodzi samą siebie. Jest wszechobecna. Widuję ją częściej, niż własnego męża. A kiedy tylko próbuję postawić na swoim, wtedy się wścieka i obraża. Nie chcę jej stracić, więc przyjęłam zupełnie bierną postawę.

Wiem, że nie powinnam, ale nie umiem się przeciwstawić. Z nią nie ma dyskusji i dla świętego spokoju wszyscy już się poddali. Zwłaszcza ja.

Sandra

Zobacz również: Rodzice pokochali „metodę kanapki”. To najlepszy sposób na wychowanie dziecka