Nie umiem zrzucić tuszy. Co schudnę, to od razu przytyję

Wystarczy jeść mniej a regularnie. Żadnych diet nie trzeba. Do tego trzeba pić dużo wody, ja do 2,5 l cisowianki wypijam w ciągu dnia i ćwiczę i waga nie skacze

A może zamiast drakońskich diet lepiej zwiększyć aktywność fizyczną

To ja jestem reprezentantem zupełnej przeciwności, i żeby nie było, nie chce nikogo tym dobić, bo sama nie czuję się dobrze z tym, że ważę za mało. Właściwie to mój organizm funkcjonuje w jakiś dziwaczny sposób, bo to co u większości powoduje tycie, u mnie powoduje albo nic, albo spadek masy. Od zawsze jem dużo, i przede wszystkim są to fast foody i słodycze. Jak kiedyś jakimś cudem udało mi się dobić do 57 kg (jak dla mnie to i tak była niedowaga, bo mam 179cm wzrostu) to zaszłam w ciąże, miałam niedoczynność tarczycy i uwaga(!) schudłam do 52kg. Później po ciąży udało mi się znowu przytyć do 54kg i 2 lata później zaszłam w drugą ciąże, tym razem wykryto u mnie cukrzycę, diety dla cukrzyków oczywiście nie byłam w stanie do końca przestrzegać, bo właściwie to znaczna większość produktów, które lubię ma wysoki indeks glikemiczny, po prostu nie byłabym w stanie obejść się bez białego pieczywa czy chipsów, jakkolwiek źle to nie brzmi, no i oczywiście znowu po ciąży byłam chudsza niż przed zajściem w nią. Wiem, że znajdą się grubsi ludzie, którzy mi zazdroszczą, ale chyba nie ma czego, w sumie mamy podobny problem - nie możemy uzyskać normalnej wagi, a ja jeszcze w dodatku katuje się fast foodami i miesiąca nie wytrzymałabym na niskokalorycznej, zdrowej diecie, więc podejrzewam, że kiedyś może mi się to zwrócić, może nie w postaci dodatkowych kilkogramów, których oczekuje, tylko raczej w postaci jakichś problemów zdrowotnych.

Polecam wizytę u dietetyka, mnie bardzo to pomogło

Porób sobie badania... ja to tylko popatrzę na czekoladę i tyję z moją insulinoopornością....

Nie ma czegoś takiego, jak "po diecie". Na diecie jest się całe życie, albo na dobrej albo na złej. To nie kilka wskazówek, to styl życia i nie ma zmiłuj.

Nic nie poradzisz na to, że jest niesprawiedliwość w biologii i jednych matka natura obdarzyła zajebistą figurą, i ci mogą się opychać do woli czym chcą i nie tyją, a drudzy muszą uważać na to co jedzą i liczyć kalorie bo im zaraz idzie w biodra i w dvpsko. Ja zaliczam się do drugiej grupy i strasznie mnie to irytuje.

Też byłam dorodna i udało mi się schudnąć 15 kg i utrzymuję wagę od bardzo bardzo dawna . Z tym , że nigdy nie katowałam się dietami i zmieniłam tylko sposób odżywiania i nie jem z nudów . Czasem potrafię zjeść całą czekoladę czy opchać się na obiad , ale nie robię tego często , bo kiedyś to potrafiłam tak codziennie się opychać . I nie chodzę głodna , wybieram rzeczy zdrowe , kasze , warzywa , ryby , czasem mięsko , czasem jajecznica z boczkiem na śniadanie i nie tyję . Liczy się umiar

15 kg w 3 mc to bardzo dużo, no chyba że Twoja waga początkowa to 120kg. Katowałaś pewnie organizm głodówkami, aż przełączył się w tryb oszczędzania energii. Po powrocie do starych nawyków organizm panicznie zaczął odkładać tłuszcz, bo spodziewał się kolejnego szoku. Jest dokładnie tak jak piszą wszyscy, zdrowa dieta to zmiana złych nawyków a nie niezjedzenie kolacji ;) Ja schudłam niecałe 10kg nadwagi w rok i kilogramy już nie wróciły, obkurczył się za to żołądek i zmieniły przyzwyczajenia żywieniowe. Już mnie nie ciągnie do ciastek i chipsów, ale pozwalam sobie na nie raz na jakiś czas. Najgorzej to stworzyć sobie z przekąsek zakazany owoc, który staje się twoją nagrodą lub pocieszeniem.

A co to znaczy powrot do normalnego jedzenia? Co zatem jesz podczas diety? Nawyki zywieniowe nalezy zmienic na stale. Na redukcji mozna uciac troche kalorii, ale jesli najpierw przez kilka tyg jestes na scislej diecie, a pozniej diametralnie zmieniasz sposob odzywiania to nie jest to skuteczne ani zdrowe. Poza tym ile trzeba jesc zeby przytyc 10kg w krotkim czasie?