Nie stać mnie na usunięcie widocznych tatuaży. NFZ powinien to finansować

Młodzi ludzie miewają różne dziwne pomysły, ale to nie powód, żeby ich od razu skreślać. Ja też nie byłam najrozsądniejszą dziewczyną na świecie, a jednak wyrosłam na ludzi. Mam męża, dziecko i chciałabym normalnie pracować.

Zobacz również: Co ludzie myślą o wytatuowanych kobietach? „Ciągle słyszę, że kiedyś pożałuję swoich tatuaży”

Na razie to jednak nie jest możliwe. Kiedy staram się o jakąś lepszą posadę, to nic z tego nie wychodzi. CV im nie przeszkadza, rozmowa przez telefon się klei, ale wystarczy że mnie zobaczą i czar pryska. Na pewno chodzi o ozdoby na moim ciele.

Mówię to ironicznie, bo sama ich tak nie nazywam. Wiem, że mnie szpecą.

Zrobiłam sobie kilka tatuaży i nie bardzo przejmowałam się, co ludzie powiedzą. Typowe szczeniackie myślenie. Liczy się tu i teraz, a konsekwencje nikogo nie interesują. Jeden z nich jest w takim miejscu, że nie mogę go zakryć.

Zobacz również: Trzy kropki to bardzo powszechny tatuaż. Ale jego znaczenie jest dość przerażające

Zajmuje dużą część mojej dłoni, a na rozmowę kwalifikacyjną w rękawiczkach raczej nie pójdę. Mam też spory wzorek, który jest niby na karku, ale fragment wychodzi na szyję. Można to ewentualnie zamalować i ukryć pod włosami, ale na krótko.

Powiecie, że sama jestem sobie winna. Ja temu nie przeczę. Mimo wszystko zmądrzałam i chciałabym zacząć normalne życie. Bez oceniania przez pryzmat dziar. Problem w tym, że zabiegi usuwania tuszu są bardzo drogie i długotrwałe.

Sama sobie tego nie sfinansuję i dziwię się, że na NFZ nie można. Dla mnie to jedyna szansa.

Iwona

Zobacz również: Tatuaże na biodrach: Nie rzucają się w oczy i są szalenie zmysłowe