Zarabiam, ale nie dokładam się do rachunków. To nie jest obowiązek dziecka

Dzieci zapominają że ich utrzymanie do pełnoletności kosztuje około 0,5 mln,zł rodziców

Widzę tutaj ciągle te same komentarze jakiejś typiary która ma większy problem z tym, że autorka listu żyje na koszt rodziców niż wspomniani rodzice. Normalnie jaja.

Pol biedy jak jesteś sama. To jeszcze można zrozumieć. Ja znam parę, która mieszkała u rodziców chłopaka i spłodzili sobie jeszcze trójkę dzieci. Ani groszem się nie dołożyli, bo to nie ich obowiązek. Dzieci kąpane codziennie w prawie pełnej wannie wody, ich matka to samo. Cały dzień odpalony telewizor, co pół godziny grzanie jedzenia w piekarniku. A ludzie po trzydziestce... na pytanie o dołożenie się do rachunków odpowiadali ze oni się nie dokładają bo to wstyd wymagać dokładania się od własnego dziecka. Rachunki wychodziły po ponad 1000 złotych miesięcznie... matka chłopaka zmarła, a ojciec uznał, ze z jednej wypłaty nie utrzyma domu i jeszcze piątki lokatorów. Zdecydował się kupić mieszkanie w bloku a dom sprzedać. Była awantura nie z tej ziemi o to, ze chce wyrzucić dwójkę darmozjadów i ich pomiot... ale ostatecznie postawił na swoim. Z tego co wiem rodzinka wyniosła się gdzieś, wynajęli mieszkanie, a potem wyjechali do Niemiec. Z ojcem chłopaka nie utrzymują kontaktów. Szkoda mi tylko tego samotnego starszego już człowieka. W przeprowadzce do mieszkania oprócz mnie i moich rodziców nie pomógł mu nikt. Ten chłopak to mój daleki kuzyn. Jego ojcu czasem pomagam zrobić zakupy albo posprzątać. Sam już nie daje rady. Jest samotny, tęskni mimo wszystko za synem i wnukami, ale wie, ze gdyby dalej ich utrzymywał, prawdopodobnie razem z cała rodzinką w końcu wylądowali by pod mostem. Nie siadajcie tak na te dziewczynę. Ona jest jeszcze młoda, nie ma rodziny, skoro rodzicom to odpowiada to jest to ich sprawa.

Wy czegoś nie rozumiecie. Rodzice w dobrej sytuacji finansowej często pomagają swoim dzieciom i jest to niewątpliwie fajny start jeżeli np. rodzice kupią samochód, dołożą się do mieszkania lub utrzymują dziecko by samo mogło uskładać na nie. Problem z autorką tego listu jest taki że ona chce WSZYSTKIEGO: zarówno utrzymywania jej nie wiadomo jak długo jak i kasy na mieszkanie. Dlatego w mojej ocenie jest pasożytem, nawet nie zaproponowała rodziców że będzie się dokładać a wypadałoby. Wydaje mi się że ludzie są coraz bardziej roszczeniowi i uważają że coraz więcej im się należy. Jeszcze autorka listu twierdzi że bez niej rachunki byłyby podobne. Skoro są to takie grosze to tym bardziej dlaczego się nie chce dołożyć? Może powinni jej jeszcze dziękować że łaskawie chce pracować?

Wyjechałam na studia, a po nich zostałam w mieście, w którym studiowałam. Nigdy wiec nie mieszkałam z rodzicami, jednocześnie pracując. Finansowo pomagali mi przez pierwsze 2 miesiące, dopóki nie stanęłam na nogi. Nie wypowiem się wiec w kwestii tego czy to normalne czy nie. Dla mnie naturalne jest, ze utrzymanie kosztuje, nie wyobrażam sobie przeznaczania wypłaty na własne przyjemności. Jak dla mnie czas utrzymywania przez rodziców skończył się w momencie, kiedy zaczęłam prace na cały etat i zarabiałam tyle, by się utrzymać samodzielnie. Mój brat w wieku 26 lat wciąż mieszka z rodzicami i do niczego się nie dokłada. On nie ma z tym problemu, ale w ciągu ostatnich 2 lat rzuciły go już 3 dziewczyny, uznając go za niedorajdę. Sama tez raczej nie byłabym zainteresowana kimś, kto nie zdaje sobie sprawy z kosztów życia. Bo uwierz mi- rachunki byłyby dużo niższe gdybys z rodzicami nie mieszkała. Tylko ci się wydaje, ze nic ich nie kosztujesz.