Mój pies od zawsze mieszka w budzie. Nie wprowadzę go nagle do domu

Pochodzę z niewielkiej miejscowości, ale nie uważam siebie za jakąś ograniczoną osobę. Robię właśnie studia, więc potrafię coś więcej, niż tylko pasać krowy. W mieście też czuję się dobrze, ale coraz częściej przekonuję się, że mam trochę inną wrażliwość.

Zobacz również: W blokach powinien być zakaz posiadania psów. Cuchną i hałasują

Najlepszy przykład to nasi nowi sąsiedzi. Kupili dom tuż obok i chcą tu prowadzić gospodarstwo agroturystyczne. Takie eko, bio i ze szczęśliwymi kurami. Zupełnie inna mentalność, a momentami brak wyobraźni. Wieś to nie jest błoga sielanka.

Pół biedy, gdyby zajmowali się sobą, ale zaczęli węszyć po okolicy.

W czasie mojej nieobecności przyszli niby przedstawić się moim rodzicom. Taka wizyta zapoznawcza. Zostali miło przyjęci, ale jakoś tego nie docenili. Bardzo zainteresował ich pies na łańcuchu, który całe życie mieszka w budzie.

Zobacz również: „Na moim osiedlu jest więcej buldogów francuskich niż dzieci. Same jałowe związki”

Pani zrobiła smutną minkę, bo jakże to tak. Przecież to żywe stworzenie, ono cierpi i nie może żyć w tak fatalnych warunkach. Serio? Buda z grubego drewna, w środku wyścielona tak, że nawet moje łóżko nie jest tak wygodne.

Psa od czasu do czasu spuszczamy w łańcucha i jest regularnie karmiony. W porównaniu do innych wiejskich czworonogów, to on ma u nas raj na ziemi. Ona jednak wie swoje i w pewnym momencie stwierdziła, że trzeba coś z tym zrobić.

Między słowami postraszyła nawet, że jak nic się nie zmieni, to wezwie odpowiednie służby. Tak to jest, jak miastowy miesza się w sprawy, których nie pojmuje. Nie wprowadzę nagle psa do domu, bo to nie jego miejsce.

Aneta

Zobacz również: Kasjerka nie pozwoliła mi wejść z małym pieskiem. Bojkotuję takie sklepy