Jestem w ciąży i zostałam sama. Szukam nowego tatusia dla nienarodzonego dziecka. Małgorzata

Rodzice zupełnie mi nie kibicują. Ich zdaniem powinnam wrócić do byłego. Nawet na kolanach, żeby tylko zmiękł i zechciał mnie znowu przyjąć. Myślę, że nawet moja mama by tak nie zrobiła, ale łatwo im tak teraz mówić. Dla mnie to zamknięty rozdział i odzyskałam wiarę, że mogę stworzyć rodzinę z kimś zupełnie innym. Jasne, to nie będzie łatwe, bo ojciec dziecka wciąż będzie obecny w moim życiu, ale niech jego rola ograniczy się do ojcostwa i płacenia alimentów. Ja chcę być z kimś, kogo kocham i kto mnie nie zostawi, jak kiedyś znowu zajdę w ciążę.

Nie uważam, żebym robiła coś złego czy niestosownego. To, że jestem w ciąży, nie oznacza, że przestałam być kobietą. Potrzebuję męskiego towarzystwa. Nawet nie chodzi o seks, bo libido akurat mi zupełnie siadło, ale normalnego wsparcia. Lubię sobie z kimś posiedzieć, pogadać, poczuć jego silne ramię. Nie ma w tym nic zdrożnego. Nawet nie postrzegam tego w taki sposób, że szukam dziecku nowego tatusia. Szukam partnera dla siebie. Choć ojciec też by się przydał.

Ogólnie nie mogę liczyć na wsparcie z niczyjej strony. Rodzice już mnie całkiem przekreślili i twierdzą, że zwariowałam. Koleżanki też się krzywią. Pozostawili mnie samej sobie i tym bardziej chcę, żeby z tej znajomości coś wyszło. Drugi facet okazał się fantastycznym kompanem. Jest z nim o czym pogadać, nie dostaje gęsiej skórki na myśl o tym, że zaraz urodzę. To w ogóle nie jest dla niego problem. Mam nadzieję, że po rozwiązaniu nie zmieni zdania. Wreszcie czuję się komuś potrzebna i to mnie podtrzymuje na duchu.

Co innym do tego? Wychodzi na to, że jak facet zostawi cię w takim momencie, to musisz zostać sama. Nie masz prawa się podnieść i walczyć. Przestajesz być kobietą. Zostaje ci już tylko rola matki, która karmi i przewija. Ja się na to nie piszę.

Chcę być kochana nie tylko przez moje maleństwo. Czy jest w tym coś złego?

Małgorzata