Koleżanka wyśmiała moją bluzkę z dyskontu. Karolina, 23 l.

Takimi słowami przywitała mnie koleżanka. Rzuciła tym tekstem, jak jakąś najgorszą obelgą. Ona oczywiście tam nie kupuje, ale widziała w gazetce te „łachmany” i skojarzyła. Bardzo ją to zdziwiło, bo do tej pory miała mnie za normalną dziewczynę, a nie kogoś, kto kupuje ciuchy porozrzucane pomiędzy warzywami i mięsem. No to fajnie, wyszłam na nienormalną, bo kupiłam lepszej jakości bluzkę za 25 zł, a nie 70. Wyszłam na idiotkę, bo nie przepłaciłam.

Moi rówieśnicy są naprawdę zaślepieni tymi metkami i markami. Kupią byle co. Nie liczy się ciuch, ale firma, która go wyprodukowała. Jak z Zary, to oczywiście supermodne, śliczne i porządne, a Lidl... Przecież to sklep dla biedaków i w ogóle. Poczułam się naprawdę głupio i sama mam wątpliwości, czy kupić tam kolejną rzecz. Raz na jakiś czas pojawiają się ładne ubrania, ale jeśli mam być z tego powodu wytykana palcami...

Jeśli dobrze rozumiem, to mogę kupić byle szmatę, ale pod warunkiem, że pochodzi z „porządnego” sklepu i kosztuje więcej, niż rzeczywiście jest warta. Tak właśnie rozumują młodzi ludzie. Wiecie jak to się nazywa? Próżność. Głupota też, bo za oszczędność zostałam zwyczajnie wyśmiana. Dobrze, że się nie przyznałam do tego, co zrobiłam rok temu. W porównaniu z bluzką z Lidla, to była już zbrodnia do kwadratu. Kupiłam sobie legginsy w Biedronce, a na dodatek chodziłam w nich przez cały rok i nikt się nie zorientował!

Sama widzę, jak bezsensownie podchodzi się do tematu marek i firm, ale sytuacja z tą bluzką doprowadziła do tego, że pewnie nieprędko zrobię kolejne zakupy w dyskoncie. Póki nie zmieni się nastawienie ludzi, to szkoda się ośmieszać.

A co Wy myślicie na ten temat?

Karolina