Mam największe piersi w szkole. Zazdroszczę płaskim koleżankom... Ewelina, 18 l.

Biust zaczął mi strasznie rosnąć w gimnazjum. Zawsze był duży, ale potem przerósł wszystkie inne. Od tej pory jestem tą cycatką z największymi balonami w klasie, a nawet w szkole. Wiadomo, jak to komentują koledzy... Koleżanki też nie są zbyt miłe. Już słyszałam, że wyglądam jak monstrum, mam przyczepione do klatki piersiowej dwie boje, mogłabym nimi wykarmić całą wioskę i tak dalej. Jak ktoś mi powie, że duży biust to powód do zadowolenia, to naprawdę go wyśmieję. Ja to przeżyłam na własnej skórze.

Byłam ostatnio u brafitterki i wyszło na to, że są większe, niż myślałam. Rozmiar 70 G. Wiecie jaki to jest wielki stanik? Aż wstyd go wrzucać do pralki, bo zajmuje tyle miejsca, co podkoszulek mojego ojca. Przestałam chodzić na WF, bo nie mogłam normalnie się ruszać. Mam coraz większe bóle w kręgosłupie, czuję się ociężała, nie mam energii. Jest problem z kupowaniem ubrań, bo nic w biuście nie pasuje. O chłopaku mogę tylko pomarzyć. Przez te piłki zostanę sama i tak to się pewnie skończy.

Nawet nie chodzi o to, że żaden normalny się nie znajdzie, bo wszyscy tylko lecą na wielkość moich piersi. Wierzę, że nie wszyscy są tacy. Ale ja nie będę potrafiła się przed kimś takim otworzyć. W najczarniejszych snach nie wyobrażam sobie nawet, że ściągam przed kimś biustonosz. Jak je upchnę w staniku to są duże, ale jeszcze jakoś wyglądają. Bez niego są opadnięte, mnóstwo na nich żył. Tak nie powinno wyglądać ciało dziewczyny w moim wieku! Gdybym mogła, to bym je sobie nawet dzisiaj zmniejszyła.

Tylko czekać, jak jakimś cudem urodzę dzieci i one jeszcze bardziej urosną. A potem zupełnie opadną i będę je nosiła w okolicach pępka. Nie umiem przestać o nich myśleć. Inni mi na to nie pozwalają. Patrzą, komentują, krzywią się. Ostatnio trochę przytyłam i nawet nie wiem, jak mam to zrzucić. Wszystkie ćwiczenia sprawiają mi ból. Jestem zrozpaczona!

Ewelina