Zakochałam się w jego pieniądzach. Mam wyrzuty sumienia, ale taki układ mi pasuje... Renata

Zawsze wiedziałam, że bycie w związku to ciężka praca. Szczere rozmowy, zaufanie, poświęcenie. U nas tego praktycznie nie ma. Chodzimy obok siebie, bo pasujemy do siebie wizualnie. Czasami jest coś więcej, ale tylko dlatego, że jemu zależy. A najbardziej to czekam na jego niezapowiedziany prezent. Albo żeby zorganizował jakiś fajny wyjazd. Nie zdawałam sobie z tego sprawy, ale liczy się tylko to.

Zakochałam się, ale nie w nim, tylko jego wyglądzie i możliwościach. Zawsze lepiej związać się z kimś, kto nie liczy każdego grosza i nie wygląda jak potwór. Ja o tym nie wiedziałam, bo wmawiałam sobie, że to miłość. Teraz tak sobie uczciwie o tym myślę i wiem jedno – gdyby zastąpił go jakiś inny przystojny i bogaty chłopak, to chętnie bym go wymieniła.

Co dalej? Jakoś nie umiem tego przerwać. Nie kłócimy się, on mnie nie zdradza, więc jak miałabym mu to wytłumaczyć?

Zrozumienie tego było dla mnie szokiem. Poczułam się jak najprostsza na świecie laska, dla której liczy się lans i wygoda. Prawdopodobnie nią byłam, ale nie chcę być dłużej. Tylko... Szkoda byłoby mi się tego wszystkiego pozbyć. On źle mnie nie traktuje, biedy nie klepie, więc po co się rozstawać? Żeby żyć w zgodzie z samą sobą?

Tylko ja nie wiem już, czego tak naprawdę chcę. Skoro mam teraz wątpliwości, to wychodzi na to, że taki układ mi odpowiada. Jest mi z tego powodu potwornie wstyd. Mam wyrzuty sumienia.

I nic z tego nie wynika...

Renata