Jestem samotnym ojcem. Żadna kobieta mnie nie chce... Marcin, 31 l.

Czym to się różni od zachowania facetów, którzy uciekają na widok samotnych matek? To działa dokładnie tak samo. Tylko, że o nas się ciągle mówi i krytykuje, a kobiety są jakieś inne i im wolno mieć takie uprzedzenia. Bo to za trudne, one wolałyby mieć swoje biologiczne dzieci, nigdy nie zastąpią matki i milion innych wytłumaczeń. A zazwyczaj po prostu cisza i po temacie. Rozumiem Wasz żal, jeśli się angażujecie, a dziecko okazuje się przeszkodą. Sam przez coś takiego przechodzę i nie wiem co dalej.

Młodszy nie będę, syn zawsze będzie obok, więc jak? Jestem skazany na samotność? Na razie właśnie tak to wygląda. Niby wykształcony, chyba zdrowo wyglądający, z etatem i mieszkaniem, ale z dzieckiem się nie liczy. Uważam, że jest to pewna forma dyskryminacji, ale oczywiście nikogo do niczego zmuszać nie zamierzam. Po prostu zastanawiam się, co mnie czeka. Może to kiepski wiek na zmianę swojego życia?

Może jak będę miał 40 lat, to łatwiej będzie spotkać kobietę w podobnym wieku, której nie będzie to przeszkadzało? Nie wiem. Na razie zanosi się na to, że będę tylko ojcem. Już nigdy nie chłopakiem, partnerem, może mężem. Niczym się nie różnicie od tych okropnych samców, którzy boją się odpowiedzialności. Chciałem o tym napisać, bo naszymi uczuciami akurat mało kto się przejmuje. Myślę, że nie tylko ja znalazłem się w takich sytuacji.

Może to nietypowe, że w tak młodym wieku zostałem sam z synem, ale uwierzcie – nie miałem na to wpływu. A żyć jakoś trzeba. Tylko dlaczego w samotności? Myślę, że moja zmarła żona bardzo by chciała, żebym znowu był szczęśliwy...

Marcin