Nadopiekuńczy rodzice chcą mnie siłą zatrzymać w domu. Jakim prawem? Dorota, 19 l.

I ty chcesz być traktowana jak dorosła? Sama przeczytaj ten swój "list" i wyciągnij wnioski.

wysokość czynszu jest zależna od tego, ile osób mieszka w lokalu, więc tak, czynsz się zmieni. chłopak będzie też musiał kupować więcej jedzenia itp., no i oczywiście będzie musiał dawać pieniądze Tobie, nie mówię tu o ciuchach itp. ale nawet głupich podpasek/tamponów nie będziesz sobie mogła kupić. piszę o tym, bo nigdzie nie wspominasz jakobyś miała jakieś własne pieniądze czy planowała zacząć pracować. jeśli mam rację, to poczekaj do skończenia szkoły/rozpoczęcia studiów.

No dobrze, ale wyprowadzka do chłopaka ma sens tylko wtedy, gdy SAMA również masz za co żyć. W zasadzie zmieni się tylko dom, bo teraz jesteś na utrzymaniu rodziców i żyjesz na ich zasadach a potem będziesz na utrzymaniu faceta i też będziesz żyła według zasad, ale jego. Twoja postawa jest skrajnie nieodpowiedzialna i moim zdaniem daleko Ci do dorosłego życia. Dodatkowa osoba nie wpłynie na opłaty? A masz zamiar się tam myć i korzystać z prądu? No chyba masz więc logiczne, że chłopak zapłaci więcej. "Jeść mi da, inne rzeczy zapewni"- no masakra. Mnie by było mega głupio się nie dokładać do niczego. Zwłaszcza, że jesteś młoda, w pełni sił i pewnie jesteś w stanie iść do pracy, nawet dorywczej. Układ "kobieta w domu a facet w pracy" ma sens moim zdaniem tylko w małżeństwach, gdy są dzieci i na przykład żona jest na macierzyńskim. A wy jesteście razem DOPIERO 2 lata (uwierz mi, to strasznie mało) a już chcesz na nim żerować, zwalać mu się na głowę i w dodatku nie kiwnąć palcem w kierunku żadnego rachunku. Przecież to dziecinada. Mnóstwo moich znajomych po dwudziestce mieszka w parach, ale każdy płaci swoją część czynszu. Nikt nie żeruje i nie czeka aż facet mi da, facet zapłaci. Tak na serio to tylko się bawisz w dorosłą, bo dorosłość właśnie polega na tym by samemu się utrzymać a nie czekać na gotowe. Rozumiem, że denerwują Cię nadopiekuńczy rodzice. Moi też tacy byli i też mogłam o wielu rzeczach zapomnieć w wieku 19 lat. Ale ja z nimi normalnie na ten temat pomagałam, a nie biegałam po domu i krzyczałam, że się wynoszę do Wrocławia do ówczesnego chłopka. Taką postawą możesz sobie wiele nabrudzić w życiu. Bo związek się może rozpaść a Ty zostaniesz sama, na lodzie i oczywiście bez kasy, bo przecież to chłopak dawał Ci jeść i płacił za tampony, Twoje bluzki czy za czynsz. Dojrzej dziewczyno a potem zacznij się bawić w dorosłą.

"Jeść mi da, inne rzeczy też zapewni, więc w czym problem?"- w tym że to ani Twój mąż ani ojciec by Cię utrzymywał i karmił. Nie uważasz że to żenujące, gdy chłopak musi zarabiać na Twoje utrzymanie bo sama wciąż jesteś na tyle niesamodzielna by móc sobie kupić jedzenie czy paczkę tamponów? Nie dziw się rodzicom ani ich pytaniom o to jak sobie poradzisz bo mają rację.

znajdź pracę, nawet dorywczą i się wyprowadź. Nie powinno się być utrzymanką swojego faceta, chcesz z nim mieszkać to dokładaj się do rachunków, jedzenia