Chcę mieć świecki pogrzeb. Uprzedziłam rodziców, ale oni się nie zgadzają! Dorota, 25 l.

Nie wiem czy rozmawiał o tym z najbliższymi, ale dla mnie to by było oczywiste. Całym swoim życiem świadczył o tym, że wiara go nie interesuje. Dlaczego nagle mamy przestać to szanować i robić wszystko po swojemu? Nie podoba mi się zachowanie jego rodziców. To, że wierzą, nie znaczy, że powinni zrobić coś takiego!

To była ostatnia droga ich syna i to jego zdanie powinno się liczyć. Dobrze, z nieboszczykiem sobie nie porozmawiają, ale oni WIEDZIELI co jest grane. Wszyscy wiedzieli. Sporo osób było zaskoczonych, że odbywa się normalna msza, nawet szeptali, że może się pojednał z Bogiem. Przecież to kłamstwo!

Gdyby był ciężko chory, to mógłby się jednać, ale on umarł w sekundzie. Nic tego nie zapowiadało.

Dlatego ja poruszyłam ten temat w rozmowie z moimi rodzicami. Nie zrozumieli mojego oburzenia, bo ich zdaniem poglądy zmarłego nie mają nic do rzeczy. Bliscy chcą jak najlepiej, więc jeśli wierzą, to mają prawo pochować członka rodziny po katolicku, nawet jeśli on nie wierzył. To jest okropne podejście. Zupełne ignorowanie życia tego człowieka.

Poprosiłam ich, żeby w razie czego pochwali mnie w czasie świeckiej ceremonii. Wyśmiali mnie. Nawet nie chodziło o to, że nagle z tym wyskoczyłam, a jestem młoda i tak dalej. Od razu powiedzieli, że jeśli przyjdzie im kiedyś kogoś chować, to tylko po katolicku.

To co ja mam zrobić? Chyba trzeba się wypisać z Kościoła, to wtedy nawet ich prośbom żaden ksiądz nie ulegnie...

Dorota