„Zarabiam 5000 zł miesięcznie. Nie potrafię nic oszczędzić” (Historia Karoliny)

Karolina opowiada, na co jeszcze przeznacza pieniądze.

- Najwięcej wydaję na mieszkanie. Wynajmuję kawalerkę w stolicy. Razem z opłatami kosztuje mnie 2000 zł miesięcznie. Niestety ceny nie są niskie, jeżeli nie chce się mieszkać w PRL-owskiej dziurze z chwiejącymi się kredensami upstrzonymi białymi serwetkami i całą masą kieliszków. Kiedyś miałam już tę wątpliwą przyjemność i powiedziałam sobie, że nigdy więcej. Moja kawalerka jest na poziomie i posiada wszystkie niezbędne sprzęty. Ważna jest też oczywiście lokalizacja.

Kolejny duży wydatek to samochód. Kupiłam go na kredyt. Razem z paliwem oraz innymi potrzebnymi rzeczami (na przykład ubezpieczenie, płyn do spryskiwaczy) pochłania z mojej miesięcznej pensji kilkaset złotych.

Na jedzenie, kosmetyki i pozostałą chemię wydaje około 1000 zł miesięcznie. Tak więc ponad 4000 zł schodzi mi na podstawowe rzeczy. Co dzieje się z resztą? Dobre pytanie.

Kobieta przyznaje, że nie potrafi ich zaoszczędzieć. Zawsze znajdzie się rzecz, którą musi mieć.

- Pomijając nieprzewidziane wydatki, muszę przyznać, że często jadam na mieście. Przepadam też za chodzeniem do kina i nie lubię się pod tym względem ograniczać. Nie zawracam sobie głowy szukaniem promocji. Mam ochotę, to idę.

Zdarzają się też nieplanowane wycieczki weekendowe. Czasami do polskich zakątków, a czasami za granicę. Oprócz kupna biletów i zapewnienia noclegu, trzeba pomyśleć o jedzeniu. Często widzę pamiątki i nie potrafię powstrzymać się, aby ich nie kupić.

Zapomniałabym też o książkach i filmach. Lubię mieć je na własność. Czasami nawet ich nie czytam i nie oglądam. Stoją na półce i stanowią ładną dla oka kolekcję. Może kiedyś z nich skorzystam.

Karolina twierdzi, że nie potrafi sobie niczego odmówić, bo wychowała się w biednej rodzinie.

- Wiem, że są ludzie, którzy nauczeni doświadczeniem, szanują pieniądze. Nawet gdy mają ich bardzo dużo, rozważnie wydają każdy grosz. U mnie jest na odwrót. Mam wrażenie, że zawsze musiałam sobie wszystkiego odmawiać. Nie było mnie stać na wyjście ze znajomymi na pizzę i na nowe buty. Dlatego teraz sobie odbijam chude lata. Jak mam ochotę na sernik i kawę na mieście, to idę i kupuję je bez żadnych skrupułów.

Zobacz także: Na ile freelancer jest faktycznie „free”? Blaski i cienie wolnego zawodu

Martwi mnie jednak to, że nic nie oszczędzam. Powinnam coś odkładać. Nawet nie na czarną godzinę, ale na własne mieszkanie. Mam 27 lat i wypadałoby o tym pomyśleć. Niestety w chwili pokusy zawsze przegrywam.

Ludzie patrzą na mnie z niedowierzaniem, gdy mówię, że potrzebuję dodatkowych 2000 zł, żeby zapewnić sobie godne, ustabilizowane życie. Bo tyle chciałabym miesięcznie przeznaczać na mieszkanie. Nie mam zamiaru bawić się w kredyt i chcę kupić lokum za gotówkę. Obliczyłam, że zajmie mi to co najmniej 10 lat. A wracając do ludzi, wręcz na mnie warczą. Mówią, że to niesprawiedliwe, bo oni pracują za 1500 zł miesięcznie. Jakby to była moja wina...

Generalnie to trochę przykre, że w Polsce potrzeba aż 5000 zł na osobę, aby niczego sobie nie odmawiać. W sumie, jakby pomyśleć, nie przejadam aż tak dużej sumy. Może 700-900 zł.

Jak wy to robicie, że tyle oszczędzacie miesięcznie? Wydaje mi się to prawie niemożliwe, jeżeli nie chce się wegetować albo spędzać kupy czasu na porównywaniu cen i szukaniu okazji.

Karolina