„Kocham męża najlepszej przyjaciółki. On też coś do mnie czuje...” (Historia Agnieszki)

Na początku nie wiedziałam, co ona w nim widzi. Daniel wydawał mi się typowym nudziarzem. Uwielbia prawo i potrafi całe dnie prześlęczeć nad książkami. Na dodatek nie jest zbyt piękny. Niewysoki i szczupły. Najładniejsze ma chyba oczy – ciemnobrązowe. Dopiero po pewnym czasie dostrzegłam jego zalety. Nigdy nie spotkałam tak miłego i wrażliwego mężczyzny. Daniel ma też dar opowiadania, jest bardzo oczytany i kulturalny. Przywodzi mi na myśl takiego prawdziwego dżentelmena sprzed wielu lat.

Daniela i Agnieszkę połączyły pasje.

- Dość szybko okazało się, że oboje uwielbiamy uczyć się języków obcych i grać w szachy. Nad tymi ostatnimi ślęczeliśmy razem godzinami. Daniel był zadowolony, bo znalazł kompana do gry. Marta również. Szachy w ogóle jej nie interesowały, więc cieszyła się, że ktoś wyręcza ją w grze. Ona wolała w tym czasie poczytać książkę albo iść na siłownię.

Stopniowo odkrywałam coraz więcej wspólnych zainteresowań. Lubimy czytać tych samych autorów. Oboje przepadamy za polską literaturą, podczas gdy Marta jest fanką angielskiej i niemieckiej. Mamy też podobne, lekko sarkastyczne poczucie humoru. Poza tym świetnie się uzupełniamy. Daniel jest zapalonym gawędziarzem, a ja wolę raczej słuchać niż mówić. Zresztą po jakimś czasie porozumiewaliśmy się już bez słów.

Agnieszka wspomina moment, kiedy odkryła, że zakochała się w Danielu.

- To było podczas świętowania urodzin Marty. Ona zdmuchnęła świeczki z tortu, a potem uściskała Daniela i pocałowała. Poczułam bardzo mocne ukłucie zazdrości. Nie mogłam na nich patrzeć. Zdałam sobie sprawę, że pokochałam Daniela.

Na początku próbowałam wytłumaczyć uczucie do niego na różne sposoby. Myślałam, że to dlatego, że od dawna z nikim się nie spotykam, a on jest wspaniałym facetem. Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że takim, którego ze świecą szukać. W końcu poddałam się i przyznałam sama przed sobą, że pokochałam męża najlepszej przyjaciółki całym sercem. Wpadłam w rozpacz, ponieważ zależało mi zarówno na Marcie, jak i na Danielu. Przez tydzień codziennie upijałam się winem i myślałam, co zrobić. Najrozsądniejszym wyjściem wydawało mi się zerwanie znajomości.

Agnieszka przez dłuższy czas nie odzywała się do przyjaciółki, ale tamta wkrótce zaczęła naciskać, żeby się spotkały. Agnieszce zabrakło wymówek, a nie miała odwagi powiedzieć jej prawdy. Spotkały się i znowu zaczęły widywać.

- Widywałam też Daniela. Starałam się unikać jego obecności. Spostrzegłam, że on zauważył, że coś się ze mną dzieje. Nie przychodziłam na nasze spotkania szachowe i odmawiałam spędzania czasu we troje. Takich podejść do całkowitego zerwania znajomości miałam kilka. Żadna się nie powiodła. Nie staram się usprawiedliwić. Wiem, że powinnam być bardziej stanowcza. Może sprawy nie zaszłyby tak daleko. Może nie dowiedziałabym się, że Daniel też mnie pokochał. Ale ja jestem słaba i głupia.

Kilka tygodni temu Marta zaprosiła mnie do siebie. Daniel miał zostać dłużej w pracy. Chciała ze mną pogawędzić jak za dawnych czasów. Piłyśmy wino, gdy nieoczekiwanie pojawił się Daniel. Marta poszła przygotować kolację, a my zostaliśmy sami w pokoju. Panował półmrok. On patrzył na mnie, a ja na niego. Nic nie mówiliśmy. W końcu on wstał, usiadł obok mnie na kanapie i delikatnie wziął za rękę. Nie wyrwałam jej. Daniel wyszeptał mi prawie bezgłośnie do ucha: „Kocham cię i wiem, że ty mnie również”.

„Moja dziewczyna tragicznie się ubiera. Wstyd się z nią pokazać”. Kamil ocenił jej ulubione ciuchy

Po chwili Marta krzyknęła coś z kuchni, a my oderwaliśmy się od siebie. Nie chciałam zostać na kolację. Wymówiłam się bólem głowy.

Agnieszka przeżywa rozterki. Daniel dzwonił do niej niedawno i powiedział, że dla niej jest gotów rozwieść się z Martą. Kobieta z jednej strony poczuła ogromną radość, a z drugiej żal i wyrzuty sumienia, że skrzywdziła przyjaciółkę. Poprosiła Daniela o czas do namysłu.

- Wiem, że to byłoby coś złego, ale skoro doszło do tego, że się zakochaliśmy, chyba nie ma sensu, aby on był z kimś, kogo nie kocha? Daniel nie będzie szczęśliwy, ja nie będę szczęśliwa i Marta też nie. Gdybym była na jej miejscu chyba wolałabym poznać prawdę i rozstać się z takim facetem. Co wy byście zrobiły na moim miejscu?