„Zakochałam się w swoim sponsorze” (Historia Agaty)

- Pewnie wiele z was zareaguje śmiechem na moje wyznanie, że zakochałam się w swoim sponsorze, ale taka jest prawda. Serce nie sługa. Działa nawet wtedy, gdy nie chcemy się zakochać. A może właśnie w takich przypadkach najbardziej?

Nie uważam się za prostytutkę i nie pozwolę się tak nazywać. Mam sponsora, ale szanuję się. Sypiam tylko z jednym facetem, czego nie można powiedzieć o wielu dziewczynach. Mój sponsor był moim pierwszym kochankiem. Nigdy nie miałam innego, chociaż skończyłam już 25 lat.

Na początku chciałabym opowiedzieć, jak doszło do tego, że zdecydowałam się na sponsoring. Byłam w dwóch związkach, ale od każdego z facetów dostałam przysłowiowego kopniaka. Nie czułam się gotowa na seks, więc mnie rzucili. Postanowiłam, że nie chcę się więcej zakochiwać, a seks, kiedy już się na niego zdecyduję, będę traktować instrumentalnie, tak jak mężczyźni. Ponieważ miałam kłopoty finansowe, stwierdziłam, że znalezienie sponsora to dla mnie idealne rozwiązanie.

Agata nie chce zdradzić, w jaki sposób poznała swojego sponsora.

- Nie chciałabym mówić zbyt wiele o tym, w jaki sposób znalazłam się w tej branży. Uważam, że to za zbyt ryzykowne. W każdym razie miałam wielu chętnych, ponieważ byłam dziewicą. Poza tym jestem atrakcyjna. Na twarzy może przeciętna, ale mam świetne ciało: duży biust, długie nogi i fajne pośladki. Skoro mogłam przebierać w ofertach, wybrałam mężczyznę, który wydawał mi się najbardziej atrakcyjny, a do tego był młody i szarmancki. Oprócz seksu wymagał towarzyszenia mu na spotkaniach biznesowych oraz wycieczkach. 

M. pokazał mi życie jak z bajki... Po pierwsze okazał się świetnym kochankiem. Po jakimś czasie przestałam zwracać uwagę na to, że robię to za pieniądze. Po drugie nauczył mnie zasad dobrego wychowania obowiązujących w towarzystwie. Kupił mi też odpowiednią garderobę, żebym wyglądała na więcej lat niż miałam. On sam niedawno skończył 32. Nasz układ rozpoczął się trzy lata temu. Ja byłam wówczas zaledwie 22-latką.

Agata wylicza kolejne zalety sponsoringu.

- Dzięki M. zwiedziłam kawałek świata, a nie tylko Europę, stałam się bardziej pewna siebie, obyta w towarzystwie i elegancka. Co kilka miesięcy M. zabiera mnie na zakupy i kupuje mi nowe rzeczy.

Dziewczyna zdradza, że zakochiwała się w M. stopniowo.

- Na początku to wszystko wydawało mi się trudne. Nie mogłam się przyzwyczaić. Ale on był cierpliwy i powtarzał, że chce, abym kontunowała swoją pracę. Właściwie byłam zdumiona, że taki elegancki, fajny, inteligentny facet bawi się w sponsoring. Do tego przystojny i bogaty. M. mógłby mieć każdą kobietę. Widzę, że jest lubiany, a kobiety wodzą za nim wzrokiem. Wiele razy czułam zazdrość z tego powodu, ale wiem, że nie mogę pozwolić sobie na okazywanie uczuć.

Zobacz także: „Mój facet ma bliską przyjaciółkę. Kiedy poprosiłam, aby zerwał z nią znajomość, powiedział że...” (Historia Wioli)

Na początku myślałam, że będzie dla mnie bardziej oschły, a nasza relacja typowo partnerska. Tymczasem stała się wręcz przyjacielska. Raz, gdy poprosiłam o więcej pieniędzy, dał mi je bez mrugnięcia okiem. Czasami wypytywał o moje dzieciństwo. Nasze rozmowy nie ograniczają się tylko do mówienia o seksie i głupotach.

Sama nie wiem, kiedy wpadłam. Zdałam sobie z tego sprawę niedawno. Czasami aż głupio się czuję, gdy dostaję od niego pieniądze. Teraz zrobiłabym to wszystko za darmo. Już stanęłam na nogi pod względem finansowym. Znalazłam pracę, a z M. nie zrezygnowałam, bo łudzę się, że się we mnie zakocha. Chciałabym też, aby dostrzegł, że mam jakieś ambicje i nie chcę zarabiać na życie przez sponsoring.

Agata opowiada, co robi, żeby zaskarbić sobie uczucie M.

- Opowiadam mu o swoich planach, znajomych, rodzinie... Mam nadzieję, że zobaczy we mnie interesującą kobietę, a nie tylko kochankę. Czasami to bardzo trudne, bo on bywa nieobecny myślami. Próbowałam go podpytać o życie uczuciowe, ale nie chciał o tym mówić. Wiem, że jest samotny od wielu lat.

Na podstawie słów M. Agata wywnioskowała, że jej sponsor nie chce się zaangażować uczuciowo.

- Kiedyś powiedział, że miłość zawsze oznacza słabość i kłopoty. Domyśliłam się, że nie chce mieć dziewczyny. Nie wiem, co mogę zrobić, żeby zmienił zdanie. Chyba musiałabym go w sobie rozkochać. Boję się, że to się nigdy nie stanie. Nie dość, że jestem utrzymanką, to w tym układzie trwamy już kilka lat. Do tej pory już chyba by coś poczuł, czy mylę się? A może jednak mam szansę?

Myślicie, że Agata powinna sobie robić nadzieję?