Wspólne mieszkanie – na co zwrócić uwagę, żeby związek się nie rozsypał

Dajcie sobie czas
Po pierwsze: wprowadzanie się do partnera albo szukanie lokalu po miesiącu znajomości jest błędem. Nie mylcie pożądania z prawdziwym uczuciem, a erotycznych początków z dojrzałym związkiem. W pierwszych miesiącach pary zachłystują się sobą, stąd nieprzemyślane pomysły typu: zamieszkajmy ze sobą! Weźmy ślub! Spokojnie. Na wszystko przychodzi czas, ale wspólne mieszkanie to zbyt poważny krok w życiu, aby decydować się na niego pochopnie.

Po drugie: nawet jeśli oboje postanowicie, że jesteście gotowi i chcecie razem zamieszkać, rozsądnie byłoby chwilę zaczekać i nie szukać mieszkania jeszcze tego samego wieczoru. Ochłońcie. Za kilka dni może się okazać, że jednak na razie postanowicie z tym zaczekać. Bo nie stać was na usamodzielnienie się/bo nie jesteście jeszcze gotowi/bo uznacie, że na razie dobrze jest tak, jak jest itp.

Omówcie kluczowe kwestie
Kluczowe to znaczy:
•    Gdzie zamieszkacie? Czy zamierzacie wynająć lokal? Jak duży, w jakiej lokalizacji (to szczególnie ważne) i do jakiej kwoty? Czy zdecydujecie się na mieszkanie umeblowane, czy też wstawicie swoje meble? Jeśli swoje, czy będziecie je kupować? A może któreś z was dysponuje mieszkaniem i zaprosi do siebie partnera?

•    Na kogo zostanie podpisana umowa w wynajmowanym mieszkaniu? Przy okazji warto zadbać o to, aby okres trwania umowy ani wypowiedzenia nie był długi (czy jesteście gotowi podpisać umowę np. na 2 lata? Czy będzie ją można rozwiązać wcześniej bez konsekwencji?).

•    Czy stać was na przeprowadzkę i jak będziecie się dzielić finansami? Trzeba to dokładnie zaplanować. Nie ma mowy o „jakoś to będzie”, bo z tego nic nie wynika, a sprawa dotyczy realnych wydatków, na które trzeba miesiąc w miesiąc mieć pieniądze. Pamiętajcie, że wydatki dotyczą: czynszu, opłat, życia (uwzględniając: jedzenie, środki czystości itp.).

•    Jak będziecie dzielić się obowiązkami? Trzeba to omówić jeszcze przed przeprowadzką, żeby uniknąć gorzkiego rozczarowania jak u cytowanej przez nas Martyny. Podział obowiązków powinien być sprawiedliwy i realny, tzn. dostosowany do trybu życia obojga (przykładowo: jeśli któreś z was pracuje dwukrotnie dłużej i ciężej, siłą rzeczy trzeba będzie tę osobę zwolnić z części zadań).

Przygotujcie się na trudności
Nawet jeśli teraz w waszym związku układa się wspaniale, wspólne mieszkanie to nie przelewki. Kończy się etap randek, a zaczyna proza życia. Odtąd będziecie ze sobą spędzać niemal 24 godziny na dobę. Oczywiście, oprócz chwil, gdy pracujecie, uczycie się itp. Jednak gdy już wrócicie do domu, nie będziecie cały czas leżeć w łóżku ;-). Wspólne mieszkanie to radość, ale również obowiązki, niesnaski, gniew na partnera, bo znowu nie pozmywał albo do późna oglądał seriale na Netflixie. Bądźcie przygotowani, że nie czeka was niekończąca się sielanka, tylko test dorosłości i dojrzałości związku.

Ustalcie zasady współżycia
Dla twojego partnera wyprowadzka od rodziców może oznaczać, że dzień po dniu będzie spraszał kolegów. Dla ciebie – wręcz przeciwnie. Oczekujesz spokoju i wspólnych wieczorów. Z tego nieporozumienia może wyniknąć poważny konflikt, dlatego musicie ustalić ogólne zasady codziennego współżycia, przyjmowania gości itp.

Zastanówcie się, jaki macie cel
O tym większość par nie rozmawia – a warto. Czy wspólnie mieszkanie ma być celem samym w sobie, czy też jedynie etapem przejściowym? A może zaręczyliście się i planujecie już ślub, więc przeprowadzka pod jeden adres jest dla was naturalną koleją rzeczy? Dobrze byłoby się na ten temat rozmówić, żeby jedno z was nie robiło sobie niepotrzebnych nadziei.

To wszystko zabrzmiało bardzo groźnie? Spokojnie. Wspólne mieszkanie może być wspaniałym okresem w waszym życiu oraz wstępem do czegoś bardzo poważnego. Im lepiej się do tego przygotujecie, tym lepiej na tym wyjdziecie!

RAF