MĘSKIM OKIEM: W której ławce siedzą najfajniejsze dziewczyny?

PIERWSZA ŁAWKA

I od razu pierwsze skojarzenie - kujon. Dla mnie jednak wcale nie takie oczywiste. To raczej stereotyp i sprytna strategia niektórych uczniów. W rzeczywistości pierwszy rząd okupowany jest przez cwaniaków, którzy udają porządniejszych i bardziej pracowitych, niż są w rzeczywistości. Wykorzystują powszechne przekonanie, że byle kto nie pcha się przed szereg. I całkiem nieźle na tym wychodzą.

Przez wszystkich postrzegani są jako jednostki wybitne. Nawet jeśli późniejsze oceny wcale o tym nie świadczą. To raczej średniacy liczący na święty spokój. Kombinatorzy, którzy chcą się pokazać, ale w innych kwestiach rzadko udaje im się zabłysnąć. Szczególnie widoczne jest to w pierwszej ławce tuż przed nauczycielem. Tam siadają ludzie, których strategią jest zbliżenie się do wroga, aby go oswoić.

DRUGI RZĄD

To właśnie tutaj można spotkać najwięcej tęgich głów, które naprawdę się starają. Zagłębie faktycznych kujonów mających jeden cel - nie być tak postrzeganymi. To jednak na niewiele się zdaje, bo ucieczka z pierwszej ławki do kolejnego rzędu to mało znaczący symbol. I tak wszyscy wiedzą, kto zasypia z podręcznikami przy twarzy, a kto wiedzie bardziej urozmaicone życie. Nikt nie da się nabrać.

Z moich własnych doświadczeń i obserwacji wynika, że w drugiej ławce siedzą uczniowie najbardziej specyficzni. Ci, z którymi najtrudniej się dogadać. Nieco oderwani od rzeczywistości i pozujący na lepszych, niż w rzeczywistości są. Przy okazji nieco nudni i monotematyczni. Często noszą okulary (to nie zarzut) i nie mają dystansu do siebie, ani świata. Pupile grona pedagogicznego.

Zobacz również: Szkoła zabrania korzystania z telefonu? Nie ma do tego prawa!

OSTATNI RZĄD

O nich mówi się przede wszystkim źle, a ja nie mam zamiaru ich bronić. To osoby niby cwane, ale przy okazji mało rozgarnięte. Chcą zachować jak największy dystans do nauczycieli, nie zdając sobie sprawy, że ich umiejscowienie przynosi odwrotny skutek. W efekcie są najmocniej obserwowani i najczęściej proszeni do odpowiedzi. A nawet jeśli są mądrymi fajnymi ludźmi, nikogo to już nie interesuje.

To osoby teoretycznie przebojowe i odważne, a w rzeczywistości pełne kompleksów i fobii. Jeśli już w coś wierzą, to raczej w innych, bo na pewno nie w siebie. Ich życiowa strategia to ślizganie się z miejsca na miejsce i od człowieka do człowieka. Cieszy ich jedynie to, co daje im wymierną korzyść. Niby dają się lubić, ale znajomości z nimi nie przechodzą próby czasu.

138

męskim okiem

Mężczyźni wymienili 8 cech współczesnego dżentelmena. Czy Twój facet ma je wszystkie?

PRZEDOSTATNI RZĄD

Sytuacja analogiczna do skojarzeń z pierwszą ławką i kujonami okupującymi jednak tą drugą. Największe osobowości nie ukrywają się w rzędzie tuż przy ścianie, ale wychodzą nieco do przodu. To właśnie tu siedzą osoby najbardziej towarzyskie i w pozytywny sposób niepokorne. Często przeszkadzają i zwracają na siebie uwagę, ale to nie zawsze kwestia złego wychowania. Raczej wrodzonego ADHD.

Tu jest najgłośniej i najśmieszniej. Uczniowie z tego rzędu nikogo nie udają. Ani nie pozują na kujonów, którymi oczywiście nie są, ani strasznych buntowników. Charakteryzuje ich ogromna bezpośredniość, dystans i przyjacielski stosunek do niemal wszystkich. To osoby powszechnie lubiane i doceniane. Jeśli gdzieś miałbym szukać dziewczyny, to chyba tam.

TRZECI RZĄD

Albo każdy inny, bo różnie to w dzisiejszych szkołach wygląda. To zagłębie nijakości. Można powiedzieć, że siedzą tu osoby najbardziej bezpłciowe. Ani kujony, ani jednostki wybitne, tym bardziej nie dusze towarzystwa. W szkole czują się kiepsko i wolą się do niej nie przywiązywać. Do ludzi z klasy tym bardziej. Są, ale jakby ich nie było. Ich nieobecności chyba nikt nie zauważy.

Trudno powiedzieć o nich cokolwiek złego, bo nikt tak naprawdę ich nie zna. Pozostają w cieniu przez lata i nie chcą dać się poznać z innej strony. Zależy, co kto lubi. Brak cech szczególnych to czasami zaleta.

Grzegorz Lawendowski

Zobacz również: Mamo, nie idę do szkoły!