MĘSKIM OKIEM: W jakim wieku kobiety najbardziej BRZYDNĄ?

ZWIĄZEK

To był Twój główny cel. Chociaż znasz lepsze sposoby na spędzanie wolnego czasu, wolałaś inwestować go w mozolne poprawianie swojego wizerunku. Każdego dnia walczyłaś o to, by nie odstraszać wyglądem i właśnie przyniosło to oczekiwany skutek. Znalazłaś chłopaka i o dziwo, to nie jest kolejna przelotna znajomość. Jesteście razem przez kolejne miesiące, a później lata. Wszystko wskazuje na to, że innego już nie będzie.

Powoli zdajesz sobie sprawę, że najgorsze już za Tobą. Usidliłaś sensownego faceta, zdążyliście się do siebie przyzwyczaić, więc można sobie odrobinę odpuścić. Już nie myjesz głowy każdego dnia i nie masz problemu, by wyjść do sklepu bez makijażu. Wspólny weekend w domu najchętniej spędzasz w piżamie i kapciach. Pełna akceptacja, która może Cię zgubić.

MAŁŻEŃSTWO

Statystycznie ujmując, masz ok. 28 lat (zgodnie z danymi publikowanymi przez Główny Urząd Statystyczny), kiedy stajesz na ślubnym kobiercu. Nie jest to wcale przełom w Twoim życiu, ale jedynie formalność. Swojego wybranka zdążyłaś poznać na wylot, on Ciebie także. Po prostu uznaliście, że wreszcie trzeba to zrobić. W tym wieku coraz trudniej przechodzi Ci przez usta, że on jest Twoim „chłopakiem”, więc zmieniasz go na „męża”.

Jeszcze zupełnie sobie nie odpuściłaś. Doskonale wiesz, że o losie małżeństwa decydują przede wszystkim pierwsze lata razem. Nie zrezygnowałaś całkowicie z walki o swój wizerunek, ale robisz to coraz bardziej oszczędnie. Możesz być pewna, że Twoje otoczenie to dostrzega, ale pan młody woli się nie odzywać. W sumie, on też nie musi się już starać. Z coraz większym zdziwieniem reaguje, kiedy zobaczy Cię „zrobioną” (np. kiedy szykujesz się na ważne wyjście), ale wierzy, że nie jest to jednorazowy wybryk.

CIĄŻA

Stało się. Zdążyłaś zajść w ciążę przed trzydziestką, co wiele polskich kobiet uznaje za punkt honoru. Podobno tak jest najzdrowiej, bo im młodsza matka, tym zdrowsze dziecko. Pewnie tak, ale nie oszukujmy się – to także bariera czysto psychologiczna. Za chwilę będziesz panią w średnim wieku (granica ta coraz bardziej się przesuwa, bo jeszcze niedawno myślały tak o sobie czterdziestolatki). Brzuch rośnie i koncentruje na sobie całą Twoją uwagę. Wolisz nawet nie patrzeć w lustro.

Prawdą jest, że ciało ciężarnej drastycznie się zmienia. Zwłaszcza pod względem powierzchni i ukształtowania terenu. Jest Cię coraz więcej i z dnia na dzień tracisz młodzieńczą jędrność. Wreszcie dochodzisz do wniosku, że to czas, w którym możesz sobie zupełnie odpuścić. Najważniejsze, że mąż Cię kocha, a reszta, co byś nie zrobiła, i tak patrzy na Ciebie z politowaniem. Jeszcze sobie odbijesz. Czyżby?

DZIECKO

Trzydziestka to rzeczywiście przełom. Potomek przychodzi na świat i staje się centrum Twojego wszechświata. Gdzieś w pobliżu krąży mąż, ale nie zwracasz na niego przesadnej uwagi. Byle był, ale jego uczucia specjalnie się nie liczą. Pewnie dlatego odpuszczasz sobie starania o powrót do dawnej formy. Mijają kolejne miesiące, a wiele z Was nadal przypomina ciężarne. Niestety, brzuch sam się nie zrzuci. Uznajesz jednak, że jesteś zbyt zajęta wychowywaniem i naiwnie twierdzisz, że na lepszą formę jeszcze przyjdzie czas. Sama się oszukujesz.

Pozostajesz w domu przez rok, może dwa. Masz 30-32 lata, cudowne dziecko i męża, którego oczy jeszcze niedawno błyszczały za każdym razem, kiedy na Ciebie spoglądał. Teraz, jeśli jeszcze się zachwyca, to raczej dlatego, że jesteś matką jego potomka. Docenia Twoją rolę, ale to wszystko. Doprowadziłaś się do takiego stanu, że nawet lepiej Ci się nie przyglądać. Kiedy ostatnio kupiłaś sobie coś do ubrania? Kiedy miałaś na głowie fryzurę, która nie jest niedbale spiętym końskim ogonem? Kiedy się malowałaś? Nawet nie pamiętasz.

PRACA

Kolejny przełom w Twoim krótkim życiu. Długo czekałaś na ten moment. Kochasz dziecko ponad życie, ale dochodzisz do wniosku, że trzeba zacząć myśleć także o sobie. Przez kilka tygodni po powrocie do pracy przypominasz dawną siebie. Inwestujesz w garderobę, włosy nie przypominają już strąków, a twarz odzyskuje swój naturalny blask. Okazuje się, że możesz jeszcze wyglądać kobieco, a w skrajnych przypadkach nawet seksownie. Mąż skacze z radości, Ty czujesz się spełniona i wszystko wraca do normy. Nie na długo.

Nawet nie zdążysz się obejrzeć, a rzeczywistość zaczyna Cię przerastać. Okazuje się, że pogodzenie macierzyństwa z karierą zawodową to zbyt duże wyzwanie. Masz 32-34 lata i przeżywasz największy kryzys w swoim życiu. Czujesz, że nie dajesz rady i z czegoś trzeba zrezygnować. Właśnie w tym momencie zupełnie odrzucasz swoje potrzeby. Zaniedbujesz się raz na zawsze. Trochę z lenistwa, a trochę z bezsilności. Jeśli się nie opamiętasz, tak już zostanie.

Frustracja, przemęczenie i nadmiar obowiązków raczej nie sprzyjają dbaniu o siebie. Sama zaczynasz patrzeć na siebie jak na kobietę w średnim wieku. Jesteś przede wszystkim matką i żoną, która ma za zadanie służyć swojej rodzinie. Reakcje innych przestają mieć jakiekolwiek znaczenie. Popadasz w marazm i wyglądasz tak źle, jak nigdy przedtem. Na Twojej twarzy maluje się charakterystyczny grymas, który sam z siebie nie ustąpi.

Masz zaledwie 30-kilka lat, ale zdążyłaś już przekreślić swoją kobiecość. Dochodzisz do wniosku, że wszystko już osiągnęłaś i teraz już nie musisz się starać. Zresztą, nawet gdybyś zechciała, to i tak nie masz na to siły, ani pomysłu na siebie.

Przełomowy moment – ten, kiedy ukochany mężczyzna przestaje mówić o swojej pięknej żonie, ale częściej o jej oddaniu i dobroci. To najlepszy dowód na to, że w środku jesteś niezwykłą osobą, ale opakowanie już dawno straciło swój blask. Tylko od Ciebie zależy, czy zaciśniesz pięści i znowu o siebie zawalczysz.

Grzegorz Lawendowski