Historia Kamila: „Mam dopiero 22 lata, a moja dziewczyna już chce mieć ze mną dziecko!”

Mamy oboje dopiero po 22 lata. Same zaręczyny z Agatą wydały mi się zbyt pochopnym krokiem, ale ponieważ jesteśmy parą od pięciu lat, kocham ją i nie zamierzam porzucić, uznałem, że wypada się zadeklarować. Uprzedziłem ją przy tym, że ze ślubem jeszcze poczekamy. Agata nie miała nic przeciwko. Najpierw musimy skończyć studia, wykończyć mieszkanie, które dostałem od ojca, znaleźć pracę... A dopiero potem myśleć o ślubie i dzieciach. Nie wykluczam ich broń Boże, ale teraz sobie nie wyobrażam.

Kamil studiuje zaocznie, a Agata dziennie. Dziewczyna przekonuje go, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby mieli dziecko. Dopóki nie wykończą mieszkania, mogą mieszkać z jej rodzicami. Kamil i tak zarabia, więc poradzą sobie przez kilka lat. Ona sama weźmie urlop dziekański, a potem babcia pomoże jej w opiece nad maluchem. Agata wszystko przemyślała. Wyremontują mieszkanie i znajdą dobre prace, a dziecko już będzie wychowane. Potem mogą myśleć o drugim.

- Byłem przerażony jej wywodem. Jak dokładnie wszystko przemyślała. Nie mówię, że jej plan nie ma sensu, ale pomijając wszystkie trudności i nieprzewidziane komplikacje, które mogą się pojawić, zwyczajnie nie jestem gotowy. Mam dopiero 22 lata! Nie będę kłamał, myślę jeszcze o imprezowaniu z kumplami i zagranicznych wyjazdach. Potrzebuję się wyszaleć, a nie grzebać w pieluchach. W tym roku chcemy jechać w męskim gronie na spływ kajakowy, a potem biwakować przez kilka dni. Bez żadnych kobiet w pobliżu. Urlop mam już zaklepany. Z Agatą planujemy mały wypad, ale to potem. Szczerze powiedziawszy tylko o tym myślę. O wyjazdach, piciu piwa i leniuchowaniu. Ciężko pracowałem przez cały rok i na myśl o dziecku dosłownie przechodzą mnie ciarki.

Kamil nie czuje się również gotowy psychicznie.

- Nie wyobrażam sobie wychowywania dziecka. Mam na myśli odpowiedzialność, która się z tym wiąże. Przecież dla tego dziecka trzeba być wzorem do naśladowania. To wiąże się z poświęcaniem mu mnóstwa czasu i rezygnacji z pewnych rzeczy. W tej chwili przedkładam wieczór z chłopakami i piwem nad wieczór z potencjalnym dzieckiem. W tej chwili naprawdę nie nadaję się na ojca.

Agata twierdzi, że jak malec przyjdzie na świat, zmienię zdanie i pokocham dziecko. Nie przeczę. Może i tak. Ale kto odda mi lata mojej młodości? Te wszystkie stracone okazje? Do trzydziestki nie planowałem żadnych dzieci. Chciałbym zwiedzić świat, nauczyć się dobrze angielskiego, znaleźć wymarzoną pracę i dopiero wtedy zająć się życiem na poważnie. Agata wyprzedziła moje plany aż o osiem lat. Wcześniej niejednokrotnie rozmawialiśmy o ślubie i dzieciach. Agata nie miała nic przeciwko, aby poczekać do trzydziestki, więc ja jej nigdy nic nie narzucałem. To były wspólne plany, które teraz ona chce zmienić i narzucić mi swoją wizję.

Mężczyzna obawia się, że Agata może wrobić go w dziecko.

- Już coś wspominała, że gdy wyjedziemy na wakacje popracujemy nad dzieckiem. Tłumaczyłem jej, przekonywałem, że nie chcę, a ona dalej swoje. Jakby moje słowa w ogóle do niej nie docierały. W pewnym momencie miałem wrażenie, że nie liczę się dla niej jak mężczyzna, jak ukochany, ale dawca nasienia! Boję się, że będzie próbowała zajść w ciążę wbrew mojej woli. Co prawda znam ją od wielu lat, ale słyszałem, że kobietom odbija, gdy chodzi o dzieci. Coraz częściej łapię się na tym, że moje zaufanie do niej maleje.

Na nieszczęście jej rodzice są za! Zaproponowali, że możemy u nich zamieszkać. Co do moich rodziców, mama nie żyje, a ojciec mieszka w Londynie i tylko przesyła mi pieniądze. Widujemy się dwa razy w roku. Rodzeństwa nie posiadam, a z pozostałymi krewnymi mam znikomy kontakt. Kiedy zacząłem być z Agatą, ona i jej rodzice stali się moją rodziną. Niby mam swoje mieszkanie, ale niektóre święta czy przy innych okazjach chodziliśmy do niej. Dlatego jestem w kropce. Agacie i jej rodzicom nie przeszkadza, że nie mamy ślubu. Uważają, że Agata jest w najlepszym wieku na zostanie mamą, a moja „teściowa” powtarza, że ona tez urodziła dziecko w młodym wieku i nie powinniśmy się sugerować modą. Jej zdaniem teraz ludzie zbyt późno decydują się na dzieci.

Kamil czuje się postawiony pod ścianą.

- Naprawdę bardzo się boję i nie wiem, co robić. Powtarzałem Agacie i jej rodzicom też, że jestem jeszcze zbyt niedojrzały. Zawsze stanowczo. Nigdy nie poskutkowało, a wiadomo, że nie chcę być niegrzeczny. Cała rodzina zawsze była dla mnie bardzo serdeczna. Na moje wątpliwości mają jeden argument – we wszystkim nam pomogą, a ja nawet tego dziecka nie odczuję. W ogóle do mnie nie przemawia, ale zastanawiam się, jakie będę miał życie, jeżeli nie ulegnę. Ciągłe nagabywania? Uwagi? Agata mnie zamęczy! Dobrze ją znam pod tym względem. Jak się na coś uprze, nie ma zmiłuj. Może jednak powinienem ulec i niech się dzieje co chce. Gdybym nie kochał Agaty, zostawiłbym ją i po sprawie, a wiem, że to ta jedyna.

Chłopak czeka na Wasze komentarze. Co mu doradzicie?

Zobacz także: Czy powinnaś zajść teraz w ciążę? (Odpowiedz SZCZERZE na 10 pytań)