Chusty kontra nosidła – co warto wiedzieć?

Kolka pojawia się zwykle około 2. tygodnia życia i potrafi utrzymywać się nawet do 9. miesiąca, skutecznie uprzykrzając życie dziecku i jego rodzicom. Gdy nadchodzi wieczór, dziecko zaczyna przeraźliwie płakać, prężyć się i podciągać nóżki, bardzo trudno je uspokoić. Noszenie w chuście potrafi często ograniczyć te dolegliwości – ogrzewamy bowiem malucha ciepłem własnego ciała i zapewniamy naturalny masaż brzuszka, a pozycja, w jakiej znajduje się niemowlak sprzyja pozbyciu się nadmiaru gazów jelitowych.

Odpowiednie ułożenie dziecka w chuście (najlepiej w pozycji „żabki”) zapewnia prawidłowy rozwój początkowo delikatnych i niestabilnych stawów biodrowych i chroni przed rozwojem dysplazji, która w późniejszym okresie niekiedy uniemożliwia maluchowi chodzenie.

Używanie chusty to także korzyść dla rodziców, mających dzięki temu poczucie większej wolności, którą często ogranicza dziecięcy wózek. Mogą chodzić z pociechą po górach, leśnych ścieżkach czy plaży, wspinać po stromych schodach czy nawet przeciskać się między sklepowymi regałami. Kobiety doceniają fakt, że chusta, dzięki bogatemu wzornictwu i kolorystyce, staje się często atrakcyjnym elementem garderoby.

Jaki typ wybrać? Dla najmłodszych dzieci polecane są chusty elastyczne, które doskonale dopasowują się do kształtu ciała malucha, a przede wszystkim nie wymagają „motania”, czyli niekiedy uciążliwego i długotrwałego wiązania, tak ja w przypadku chust tkanych.

Jednak one również mają sporo zalet, szczególnie podczas noszenia trochę starszych niemowlaków, ale również 2-3-letnich pociech. Chusty tkane można przede wszystkim wiązać na wiele sposobów, na brzuchu, plecach czy biodrze, dzięki czemu każdy dopasuje je do potrzeb swoich i dziecka. Niektórzy używają ich nie tylko do noszenia maluchów, ale także jako kocyk, hamak czy osłonę przed słońcem.

Zobacz również: O tym się nie mówi: Co boli BARDZIEJ NIŻ PORÓD?

Nauka „motania” bywa niekiedy trudna, dlatego warto wybrać się na kurs chustonoszenia. Jeśli nie mamy na to czasu albo ochoty, możemy zdecydować się na chustę kółkową, której zapięcie nie wymaga żadnych szczególnych umiejętności czy treningów. Fabrycznie zamontowane kółeczko wystarczy zapiąć jak sprzączkę paska.

Osoby nie przekonane do używania chusty, mogą wypróbować nosidło, na przykład typu podaegi lub mei-tai, czyli wzorowane na azjatyckich rozwiązaniach nosidła miękkie. Jest to po prostu kawałek materiału mocowanego do ciała za pomocą czterech długich pasów, nie posiadający żadnych usztywnień, co umożliwia noszenie dziecka zgodnie z fizjologią mało dojrzałego kręgosłupa.

Jednak w przeciwieństwie do chusty nosidło nie jest przeznaczone dla najmłodszych dzieci. Można się do niego zacząć przymierzać, gdy maluch zacznie samodzielnie siedzieć i kontroluje już trzymanie głowy.

Nosidło powinno dawać duże możliwości regulacji, zwłaszcza szerokości panelu między nogami dziecka, który ma zapewniać pozycję „żabki”. Musi jednocześnie zapewniać odpowiednią stabilizację malucha  i zabezpieczać jego główkę.

Bez względu na to, czy używamy chusty czy nosidła, do 7-8. miesiąca życia należy nosić dziecko przodem do siebie, by kontrolować położenie główki malucha i zapobiegać jej odchylaniu. Gdy będzie już starsze, możemy zacząć dźwigać je na plecach, a wtedy lepszym rozwiązaniem stanie się nosidło.

Zobacz również: Tokofobia wśród kobiet w ciąży

RAF